Elendil

Elendil (ur. 3119, zm. 3441 Drugiej Ery^[1]) – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Jeden z wielkich władców ludzi z przeszłości Śródziemia, przywódca Númenorejczyków, którzy pozostali wierni Valarom i przeżyli zatopienie ojczystej wyspy. Elendil, wraz z synami, założył królestwa Arnor i Gondor. Związany sojuszem z elfami, walczył z Sauronem. Jego odległym potomkiem był Aragorn, członek Drużyny Pierścienia.

Ten artykuł dotyczy postaci władcy Arnoru. Zobacz też: inna postać z mitologii J.R.R. Tolkiena, nosząca to imię.

Elendil

Elendil Smukły,
Elendil Piękny,
Elendil z Westernesse,
Elendil Voronda (Wierny)

Najwyższy Król Arnoru

Postać z mitologii Śródziemia
Wystąpienia	Silmarillion, Niedokończone opowieści, Dodatki do Władcy Pierścieni
Grany przez	Peter Mackenzie (Władca Pierścieni) Lloyd Owen (Pierścienie Władzy)
Dane biograficzne
Pochodzenie	Númenor, Arnor
Przynależność	człowiek, Dúnadan
Data urodzenia	3119 DE
Data śmierci	3441 DE[1]
Rodzina	Amandil (ojciec) Isildur i Anárion (potomstwo)

Pojawia się w Silmarillionie, bardzo często wspominają o nim bohaterowie Władcy Pierścieni. Liczne informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu powieści oraz w Niedokończonych opowieściach.

Życiorys

Był Dúnadanem, urodzonym w Númenorze, synem Amandila, ostatniego księcia Andúnië. Podobnie jak władcy Númenoru wywodził się od Eärendila. W Środziemiu był założycielem i pierwszym królem Arnoru oraz Gondoru, panującym przez sto dwadzieścia jeden lat.

W ojczyźnie dał się poznać jako świetny żeglarz i kapitan okrętów, a w późniejszy latach okazał się także wielkim wojownikiem. Przewodził wraz z ojcem stronnictwu Wiernych. Nie uległ wpływom Saurona, który podstępnie omotał króla Ar-Pharazôna, jak również nie przyłączył się do wyprawy wojennej na Aman. Uciekł przed zagładą Númenoru w 3319 roku na czele czterech statków. Wówczas to ocaleli też jego synowie, Isildur i Anárion, który płynęli na czele własnych okrętów.

Władca Arnoru

Olbrzymia fala, powstała w wyniku kataklizmu, rzuciła Elendila na północne wybrzeża Śródziemia. Postanowił się tam osiedlić na stałe, a opuszczając statek miał rzec następujące słowa w quenyi:

Et Eärello Endorenna utúlien. Sinome maruvan ar Hildinyar tenn' Ambar-metta. (...) Zza Wielkiego Morza przybyłem do Śródziemia. Tu pozostanę i tu żyć będą potomkowie moi aż do końca świata^[2].

Zapis tengwarem słów Elendila, wypowiedzianych po wylądowaniu w Śródziemiu

Został przyjaźnie powitany przez władcę elfów, Gil-galada, i na terenach Eriadoru założył w 3320 roku Arnor, jedno z Królestw Númenorejskich na Wygnaniu. Stolicą państwa uczynił Annúminas. Jako Najwyższy Król był też władcą Gondoru, gdzie w jego imieniu rządzili synowie. Na północy Elendil utrzymywał bliskie kontakty z Gil-galadem, spokojnie umacniając królestwo, w przekonaniu, że Sauron zginął wraz z Númenorem. Gdy jednak okazało się, że Władca Ciemności powrócił i uderzył na Gondor, obaj władcy zawarli przymierze nazwane Ostatnim Sojuszem (3430 rok).

Wojna z Sauronem i śmierć

Armia sojuszników po trzech latach przygotowań ruszyła na Mordor i zwyciężyła w bitwie na Dagorlad (rok 3434). Następnie rozpoczęła oblężenie Barad-dûr.

Po siedmiu latach zaciekłych zmagań pod twierdzą Elendil stanął do ostatniej walki z Sauronem na stokach Góry Przeznaczenia (3441 rok). Powalił przeciwnika, lecz sam, podobnie jak Gil-galad, przypłacił to życiem.

Jego syn Isildur, kolejny Najwyższy Król, usypał mu grób na górze Amon Anwar. W 2510 roku Trzeciej Ery namiestnik Cirion przeniósł prochy Elendila do Grobów Królewskich w Minas Tirith.

Dziedzictwo

Elendil był pamiętany jako mądry, szlachetny i silny władca, pozbawiony pychy. Przypisywano mu także autorstwo tekstu Akallabêth.

Jego sławną bronią był miecz Narsil. Godło Elendila, a także rodu, który założył, miało dwie odmiany. W Gondorze było to Białe Drzewo, otoczone u góry Siedmioma Gwiazdami, które wieńczyła Srebrna Korona (wszystkie te elementy leżały w czarnym polu). Natomiast w Arnorze godło składało się wyłącznie z Siedmiu Gwiazd.

Imię i przydomki

Imię Elendil pochodzi z quenyi i w mowie tej znaczy Przyjaciel elfów lub Miłujący gwiazdy^[3] (ewentualnie Oddany gwiazdom, Kochający gwiazdy). Tolkien, w jednym ze swym listów, podał informację, iż jest to odpowiednik staroangielskiego imienia Ælfwine^[4].

Władca nosił również quenejski przydomek Voronda – Wierny^[5]. Zwano go też Elendilem z Westernesse, Elendilem Pięknym oraz Elendilem Smukłym. Ostatnie określenie odnosiło się do faktu, iż uchodził za najwyższego człowieka, który przeżył Upadek Númenoru.

Inspiracja Tolkiena

Tolkien w liście do wydawcy, Miltona Waldmana, z końca 1951 roku przedstawił streszczenie swoich tekstów mitologicznych, składających się na Silmarillion. Przy opisie zagłady Númenoru i przybyciu ocalałych do Śródziemia stwierdził, że postać Elendila, w pewnym stopniu, wzorowana była na osobie Noego z Biblii^[6].

Ekranizacja Petera Jacksona

W ekranizacji Władcy Pierścieni, w reżyserii Petera Jacksona, Elendila zagrał Peter Mackenzie. Postać króla pojawia się w Drużynie Pierścienia, w prologu przedstawiającym pokrótce dzieje Pierścienia. Jego losy ograniczają się do udziału w bitwie z armią Mordoru na stokach Góry Przeznaczenia (narrator, Galadriela, nie wymienia też imienia Elendila). Po ujęciu, w którym pewien bliskiego zwycięstwa władca triumfalnie wznosi do góry Narsila, pojawia się Sauron. Zbrojny w wielki buzdygan z łatwością przebija się przez szeregi wojowników Ostatniego Sojuszu. Elendil rzuca się do walki z nim, lecz Władca Ciemności uśmierca go jednym ciosem.