Elsa Drucaroff

Elsa Drucaroff (ur. 1957 w Buenos Aires) – argentyńska pisarka, eseistka i krytyczka literacka.

Elsa Drucaroff

Data i miejsce urodzenia	1957 Buenos Aires
Alma Mater	Uniwersytet w Buenos Aires
Dziedzina sztuki	literatura

Życiorys

Posiada tytuł profesorski w dziedzinie literatury na Uniwersytecie w Buenos Aires. Jest autorką kilku powieści, w tym najsłynniejszej, przetłumaczonej na język polski, „Piekło obiecane”. Za wspomniane dzieło dostała prestiżową nagrodę Ricardo Rojas, przyznawaną najlepszym argentyńskim pisarzom^[1]. Publikacja została dobrze przyjęta także w Polsce, gdzie zebrała dobre recenzje.

Każda jej książka łączy cechy kilku gatunków, a tymi które przeplatają się najczęściej są: powieść przygodowa, historyczna, kryminał, melodramat. Tylko dwie z nich zostały przetłumaczone na język polski („Piekło obiecane” oraz „Kobiety z miasta Salta”). Dodatkowo, Elsa Drucaroff poświęca się intensywnym badaniom kulturowym i literackim, czego owocem jest pokaźny zbiór esejów i artykułów naukowych^[2]. Pisarka jest w związku małżeńskim z eseistą i badaczem argentyńskim Alejandro Horowiczem^[3].

Twórczość

Eseje

• Mijail Bajtín. La guerra de las culturas (1996)
• Arlt, profeta del miedo (1998)
• La narración gana la partida, Historia Crítica de la Literatura Argentina, Vol. XI (directora de volumen, 2000)
• Los prisioneros de la torre. Política, jóvenes, literatura (2011)
• Otro logos. Signos, política, discursos (2014)

Opowiadania

• Leyenda erótica (2007)
• Panorama InterZona. Narrativas emergentes argentinas (2012)

Powieści

• La patria de las mujeres (1999) (pol. Kobiety z miasta Salta)
• Conspiración contra Güemes (2002)
• El infierno prometido (2006) (pol. Piekło obiecane)
• El último caso de Rodolfo Walsh (2010)