Dzwonkówka bagienna

Dzwonkówka bagienna (Entoloma cuspidiferum Noordel.) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)^[1].

Dzwonkówka bagienna

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	dzwonkówkowate
Rodzaj	dzwonkówka
Gatunek	dzwonkówka bagienna
Nazwa systematyczna
Entoloma cuspidiferum Noordel. Persoonia 10(4): 461 (1980)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1980 r. Machiel Evert Noordeloos^[1]. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003^[2].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 15–40 mm, ostro wklęsły lub stożkowato-dzwonkowaty, tylko nieznacznie rozszerzający się do dzwonkowatego lub wypukłego ze stożkowatym garbkiem. Jest silnie higrofaniczny; w stanie wilgotnym, półprzezroczysty, z blaszkami prześwitującymi do połowy promienia, szarobrązowy lub sepiowy, tylko nieznacznie jaśniejszy na brzegu^[3].

Blaszki

Prawie wolne lub wąsko wybrzuszone, o szerokości do 10 mm, początkowo szare, potem szaroróżowe, w końcu brązoworóżowe. Krawędzie tej samej barwy, całobrzegie lub wyżłobione^[3].

Trzon

Wysokość 40–90 mm, grubość 2–5 mm, cylindryczny, prosty. Powierzchnia żółtobrązowa, wyraźnie bledsza niż kapelusz, w górnej części oprószona, ku dołowi włókienkowato-prążkowana ze srebrzystymi włókienkami, podstawa biała, owłosiona^[3].

Miąższ

O zapachu rzodkwi i zjełczało-rzodkwiowym smaku^[3].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 2-zarodnikowe zesprzążkami. Zarodniki 10–13 × 9,5–11 µm, Q = 1–1,4, w widoku z boku 5–6-kątne, w widoku z boku 6-9-kątne. Cheilocystyd brak lub rzadkie, rozproszone wśród podstawek, 40–60 × 12–18 µm, podobne do kręgli lub wąsko workowate. Skórka kapelusza zbudowana ze strzępek o szerokości 2,5–14 µm, zawierających brązowy, wewnątrzkomórkowy pigment, blady wewnątrzkomórkowy pigment występuje także w głębszych warstwach kapelusza. Skórka trzonu z główkowatymi kaulocystydami. Sprzążki liczne w hymenium, często występują także w niektórych septach poza hymenium^[3].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Europie i Ameryce Północnej^[4]. W Polsce podano stanowisko w Beskidzie Żywieckim^[2], nowsze stanowiska podano także w późniejszych latach. Znajduje się na liście gatunków podlegających ochronie częściowej^[5]. Rośnie w lasach świerkowych, na torfiastym podłożu, wśród mchów Plagiothecium i Sphagnum^[2].