Enzo Maiorca

Enzo Maiorca (ur. 21 czerwca 1931 w Syrakuzach, zm. 13 listopada 2016 tamże) – włoski nurek i polityk, wielokrotny rekordzista we freedivingu, senator w latach 1994–1996.

Enzo Maiorca

Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1931 Syrakuzy
Data i miejsce śmierci	13 listopada 2016 Syrakuzy

Życiorys

Urodził się 21 czerwca 1931 w sycylijskich Syrakuzach^[1]. W młodości był kajakarzem^[2]. Nazywano go „człowiekiem rybą”^[1]. W latach 1960–1974 trzynaście razy poprawiał rekord świata w swobodnym nurkowaniu^[2]. W 1960 roku zanurkował na głębokość 45 metrów^[3] W 1961 jako pierwszy człowiek w historii przekroczył głębokość 50 metrów w nurkowaniu bez akwalungu^[1]. W tym czasie uważano, że przekroczenie tej granicy spowoduje natychmiastową śmierć nurka^[2]. Maiorca przyczynił się w znaczącym stopniu do rozwoju i popularyzacji nurkowania swobodnego w latach 60. i 70. XX wieku.

W 1975 wystąpił w filmie włoskiego reżysera Melchiadego Colettiego Wyzwanie na dnie^[3](wł. Sfida sul fondo)^[4].

W środowisku freedivingu był uznawany za „żywą legendę”^[2]. Jego rywalizację z francuskim nurkiem Jacques’em Mayolem, który jako pierwszy zanurkował poniżej 100 metrów, przedstawił w 1988 reżyser Luc Besson w filmie Wielki błękit^[1]. Mayola zagrał Jean-Marc Barr, a jako Maiorca wystąpił Jean Reno^[5]. W roku premiery filmu, 57-letni wówczas Maiorca pobił swój rekord życiowy nurkując na głębokość 101 metrów^[1].

Po zakończeniu kariery podejmował działalność ekologiczną – zwłaszcza związaną ze środowiskiem morskim^[6] – i polityczną. W latach 1994–1996 był senatorem z list prawicowego Sojuszu Narodowego^[1].

Uważał, że w Wielkim błękicie został przedstawiony w sposób karykaturalny^[1], gdyż Besson został zmanipulowany przez, będącego współtwórcą filmu, Mayola. Maiorca doprowadził do zakazu emisji dzieła na terenie Włoch^[2]. W 2001 roku zmarł Mayol^[7], a w 2002 roku film, po wycięciu kilku scen i przemontowaniu innych, wszedł ponownie na ekrany włoskich kin^[1][7].

Był autorem lub współautorem publikacji na temat nurkowania publikowanych w języku włoskim^[a], m.in. Sotto il segno di Tanit, Mediolan 2011, ISBN 978-88-425-4879-9.

Zmarł 13 listopada 2016^[8] w rodzinnych Syrakuzach w wieku 85 lat^[7].

Życie prywatne

Jego córki Patrizia i Rossana również były nurkami^[1].

Uwagi

1. Porównaj szablon kontrola autorytatywna.