Ukończył w 1994 studia na Wydziale Ekonomii Akademii Ekonomicznej w Poznaniu^[1]. Na tej samej uczelni uzyskał w 1998 stopień doktora nauk ekonomicznych na podstawie pracy pt. Relacje między płynnością z rentownością polskich banków giełdowych w latach 1991–1996. W 1999 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując tytuł zawodowy magistra^[1][2]. Habilitował się w 2013 w Szkole Głównej Handlowej w oparciu o dorobek naukowy i rozprawę zatytułowaną Powiązania amerykańskiej polityki budżetowej i pieniężnej z sytuacją na dojrzałych i wschodzących rynkach akcji^[3]. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu bankowości, rynku kapitałowego, makroekonomii oraz polityki budżetowej i pieniężnej^[3].

W latach 1998–2012 zawodowo związany z Katedrą Bankowości, a od 2013 z Katedrą Finansów Publicznych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu^[4]. W 2015 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego^[1] (następnie został profesorem uczelni^[3]). W latach 1998–2000 pracował także w Wielkopolskim Banku Kredytowym^[1].

W 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę^[5]. Wszedł również w skład rady naukowej Spółdzielczego Instytutu Naukowego^[6], spółki jawnej powiązanej z systemem polskich spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych (SKOK). W swojej publicystyce ekonomicznej wypowiadał się m.in. przeciwko przyjęciu przez Polskę waluty euro^[7].

W styczniu 2016 Sejm z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję^[8]. Wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025^[9].