Ethelbert I

Ethelbert I (Æthelberht), św. Etelbert z Kentu (ur. w VI wieku, zm. 24 lutego 616) – jeden z ośmiu znanych z imienia hegemonów heptarchii anglo-saskiej, określanych mianem bretwalda. Władca Kentu od 560 do 616 roku, autor pierwszego, zachowanego do dziś, kodeksu praw anglo-saskich, święty katolicki.

Etelbert z Kentu

król Kentu
Data urodzenia	w VI wieku
Data śmierci	24 lutego 616
Czczony przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	24 lutego

Ethelbert I

król Kentu
Okres	od 560 do 616
Poprzednik	Eormenric
Następca	Eadbald
Dane biograficzne
Ojciec	Eormenric
Małżeństwo	Berta
Dzieci	Eadbald Etelburga

Życiorys

Św. Etelbert był synem i następcą Eormenrica, po którym objął rządy. Kiedy to nastąpiło, jest rzeczą dyskusyjną. Beda Czcigodny podaje, że Ethelbert I panował przez 56 lat, co wskazywałoby na rok 560 jako datę objęcia rządów. Ta data jest na ogół przyjmowana w literaturze historycznej^[1]; bywa jednak kwestionowana przez niektórych badaczy^[2]. W 591 roku, po śmierci króla Ceawlina z Wesseksu, został bretwaldem.

Przyjął na królewski dwór misjonarzy, pod przewodnictwem św. Augustyna, wysłanych do Brytanii przez papieża Grzegorza I i zezwolił im osiąść w Canterbury. W 601 roku przyjął chrzest.

Był żonaty z Bertą, chrześcijanką, z którą miał dwoje dzieci:

• Eadbalda - króla Kentu
• Etelburgę - żonę Edwina, króla Northumbrii

Druga żona nie jest znana z imienia. Wiadomo, że po śmierci Ethelberta została żoną jego syna Eadbalda.

Æthelberht z Kent

Kult

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 24 lutego.