Ewa Kofin

Ewa Kofin (ur. 2 maja 1931 w Makowie Podhalańskim, zm. 21 lutego 2021) – polska teoretyczka muzyki, publicystka, krytyczka i pedagożka muzyczna.

Ewa Kofin

Data i miejsce urodzenia	2 maja 1931 Maków Podhalański
Data śmierci	21 lutego 2021
Miejsce spoczynku	Cmentarz na Psim Polu
Zawód, zajęcie	teoretyczka muzyki, publicystka
Alma Mater	Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna we Wrocławiu

Życiorys

Ukończyła studia w zakresie teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1956–75 pracowała jako recenzentka muzyczna we wrocławskim czasopiśmie Słowo Polskie^[1]. Jednocześnie w latach 1966–1972 była dyrektorką Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia we Wrocławiu^[2], jednak z powodów politycznych została zwolniona z tego stanowiska. Z inicjatywy prof. Stanisława Pietraszki^[3] od 1973 r. wykładała w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego, zaś w latach 1982–1996 także w Akademii Muzycznej we Wrocławiu^[1]. Z jej inicjatywy Uniwersytet Wrocławski na początku lat 1990. zdecydował o reaktywacji studiów muzykologicznych^[2]. Przez pewien czas była dyrektorem artystycznym Festiwali Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju^[4].

Ponadto współpracowała jako publicystka m.in. z Odrą i Ruchem Muzycznym, a ponadto była autorką książek Muzyka telewizyjna (1980), Semiologiczny aspekt muzyki (1991)^[1], Muzyka wokół nas oraz trzytomowej historii festiwalu Wratislavia Cantans – ta pierwsza była książkową wersją jej rozprawy doktorskiej napisanej u Zofii Lissy na Uniwersytecie Warszawskim^[2]. Ponadto zbiór swoich wywiadów z artystami muzykami zebrała w tomie Ich słowa^[5].

Z jej inicjatywy władze Wrocławia sprowadziły do miasta Andrzeja Markowskiego, który stworzył Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans^[2].

Zmarła 21 lutego 2021 i została pochowana na cmentarzu przy ul. Kiełczowskiej we Wrocławiu^[3].