Explorer 9

Explorer 9 – amerykański satelita naukowy będący balonem badającym gęstość atmosfery. Ładunek ten był pierwszym pomyślnie wyniesionym przez rakietę całkowicie na paliwo stałe i pierwszym pomyślnie wyniesionym z poligonu Wallops Island.

Explorer 9

Inne nazwy	S-56A
Indeks COSPAR	1961-004A
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Scout X-1
Miejsce startu	Wallops Flight Facility
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	635 km
Apogeum	2581 km
Okres obiegu	118,38 min
Nachylenie	38,8°
Mimośród	0,120936
Czas trwania
Początek misji	16 lutego 1961 13:05 UTC
Powrót do atmosfery	9 kwietnia 1964
Wymiary
Kształt	kulisty
Wymiary	3,66 m średnicy
Masa całkowita	36 kg[1]

Nieudana próba

Start rakiety Scout X-1 z satelitą Explorer 9 na pokładzie

Satelitę Explorer 9 próbowano wystrzelić wcześniej, jednak z niepowodzeniem. Taką samą rakietę nośną, Scout X-1 wystrzelono 4 grudnia 1960, o godz. 21:14 GMT, również z Wallops Island. Nastąpiła jednak usterka 2. członu rakiety. Satelita na pokładzie tamtej rakiety oznaczany jest S-56, stąd inne oznaczenie Explorera 9 – S-56A. W indeksie COSPAR tę nieudaną próbę oznaczono jako 1960-F17.

Budowa i działanie

Balon Explorer 9 badał gęstość atmosfery. Wykorzystywany był do tego opór aerodynamiczny stawiany przez symetryczną powierzchnię statku. Składał się on z dwóch półkul cienkiej folii aluminiowej połączonych mylarową taśmą. Złożony i pusty balon – umieszczony w rakiecie – miał kształt walca o wymiarach 21,6 na 48,3 cm. Po wystrzeleniu nadmuchany był azotem z butli i odrzucony od ostatniego członu rakiety mechaniczną sprężyną. W środku umieszczono również akumulator ładowany przez ogniwo słoneczne, znajdujące się na powierzchni balonu. Powierzchnię równomiernie pokrywały kropki białej farby (o średnicy 5,1 cm), które miały zapewniać stabilizację temperatury satelity. W balonie znajdował się również nadajnik radiowy na częstotliwości 136 MHz, o mocy 15 mW – uległ awarii po wykonaniu pierwszej orbity uniemożliwiając radiowe śledzenie statku. NASA musiała użyć naziemnej sieci kamer Bakera-Nunna do optycznego śledzenia satelity.