Federico Visconti

Federico Visconti (ur. w 1617 w Mediolanie, zm. 7 stycznia 1693 tamże) – włoski kardynał, arcybiskup Mediolanu w latach 1681–1693.

Federico Visconti

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1617 Mediolan
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1693 Mediolan
Miejsce pochówku	Katedra w Mediolanie
Arcybiskup Mediolanu
Okres sprawowania	1681–1693
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	10 sierpnia 1681
Kreacja kardynalska	1 września 1681 Innocenty XI
Kościół tytularny	Ss. Bonifacio e Alessio

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	10 sierpnia 1681
Konsekrator	Gaspare Carpegna
Współkonsekratorzy	Egidio Colonna Francesco Casati

Życiorys

Urodził się w 1617 roku w Mediolanie, był synem Carla Viscontiego i Francesci Perrone^[1]. Początkowo studiował w jezuickiej wówczas Accademia di Brera, gdzie uzyskał doktorat z filozofii, a następnie na Uniwersytecie Mediolańskim doktoryzował się po raz drugi, otrzymując fakultet z prawoznawstwa^[1]. Po studiach udał się do Rzymu, gdzie rozpoczął karierę prawniczą i wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej, zostając referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i audytorem Roty Rzymskiej^[1]. 23 czerwca 1681 roku został mianowany arcybiskupem Mediolanu, a 10 sierpnia przyjął sakrę^[2]. 1 września tego samego roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Ss. Bonifacio e Alessio^[2]. Jako zwierzchnik archidiecezji mediolańskiej gorliwie przeprowadzał wizytacje pasterskie i przewodniczył synodowi diecezjalnemu w 1687 roku. Ponadto przywiązywał dużą wagę do obrzędów i seminariów (doprowadził do przywrócenia seminarium w Pollegio w 1682 roku)^[1]. Dokonał gruntownej renowacji bazyliki katedralnej, między innymi kończąc drzwi, fasadę, schody oraz plac przed budynkiem^[1]. Ponadto odrestaurował wnętrze pałacu biskupiego^[1]. W 1688 roku odsądził od czci i wiary przepowiednie astrologiczne, zwiastujące szereg niepowodzeń, które miały walny wpływ na samopoczucie opinii publicznej^[1]. Cztery lata później uzyskał od władz Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów zgodę na wydalenie zbiegów z obszarów zastrzeżonych^[1]. Jednocześnie nakłaniał wiernych, by składali hojne dary żołnierzom, którzy walczyli przeciwko Turkom, podczas odsieczy wiedeńskiej^[1]. Zmarł 7 stycznia 1693 roku w Mediolanie^[2].