Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Feliks Maciejowski
polski lekarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Feliks Erazm Jan Nepomucen Maciejowski herbu Ciołek, także jako Szczęsny Maciejowski (ur. 15 maja 1799 w Jurowcach, zm. 25 lutego 1882 we Lwowie) – polski lekarz.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Feliks Erazm Jan Nepomucen Maciejowski (także określany jako Szczęsny Maciejowski[1]) urodził się 15 maja 1799 w Jurowcach[2][3][4][5][1][6][7][8][9]. Był synem Franciszka (herbu Ciołek) i Anny z Lychowskich[4][8]. Ukończył gimnazjum w Przemyślu, następnie kurs filozoficzny we Lwowie[3][4][5][6][1][8]. Studiował medycynę w Wiedniu[3][2][1][8]. 3 czerwca 1826 uzyskał tam dyplom lekarza – stopień magistra sztuki położniczej i doktora medycyny na podstawie rozprawy De scrophulosi[3][5][2][1][6][8]. Następnie przez cztery lata odbywał podróż naukową[3]. W tym czasie dokształcał się i praktykował za granicą, w klinikach i szpitalach niemieckich i francuskich[4][6][8]. Przez trzy lata przebywał w Paryżu, udzielając się jako lekarz hr. Leona Potockiego[2].
Po wybuchu powstania listopadowego przybył do Warszawy, gdzie mianowany przez Rząd Narodowy służył jako lekarz sztabowy, kierownik, ordynator i naczelny lekarz wojskowego Szpitala Ujazdowskiego[3][5][2][6][1][8]. Wyróżnił się skutecznym stosowaniem nowatorskich metod leczenia[8]. Za wzorową pracę na stanowisku lekarza ordynującego 4 września 1831 został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (numer 2410)[10][5][2][6][1][8].
Później udał się na emigrację do Paryża, skąd przybył ponownie na obszar Galicji w 1832[2][8]. W tym roku osiadł we Lwowie, gdzie pozostał przez 50 lat życia i pracował prywatnie jako lekarz[3][4][5][2][1][6][8]. Był m.in. lekarzem domowym rodziny Fredrów[8]. Był powszechnie szanowanym lekarzem, propagował naukę pływania, leczenie uzdrowiskowe, interesował się homeopatią[5][2][6][8]. Publikował prace w dziedzinie medycyny[2]. Wydał broszurę pt. Prawidła ochrony prywatnej w czasie zbliżania i pojawiania się cholery azjatyckiej, z obecnego stanowiska umiejętności lekarskiej i według licznych własnych postrzeżeń w epidemiach tej choroby na ziemi ojczystej (pierwotnie w 1866 opublikowane pod pseudonimem doktor Ludolub Szczęsny, następnie w tym samym roku opublikowane w wydaniu poprawionym i powiększonym pod własnym nazwiskiem)[4][5][6][2][8]. Po jego wpływem doszło we Lwowie do rozwiązania działającego w języku niemieckim Towarzystwa Lekarzy[3]. Działał na rzecz utworzenia Towarzystwa Lekarzy Galicyjskich (w 1867), w którym przez pierwsze dwa lata pełnił potem funkcję pierwszego prezesa[3][4][5][2][1][8]. Pełnił mandat radnego rady miejskiej we Lwowie od 1848 do 1872[3][4][5][1]. 30 czerwca 1876 uroczyście obchodził jubileusz 50-lecia pracy lekarskiej[3][4][6][8]. Do końca życia był jednym z najstarszych lekarzy we Lwowie[4].
Był żonaty z Eugenią Gregoire[8]. Ich córkami były Eugenia, Helena, Leonia[11][12][13] (żona księgarza Karola Wilda)[4]. Był także teściem dyrektora szpitala powszechnego we Lwowie, dr. Bolesława Głowackiego[4].
W lutym 1882 uległ wypadkowi, potrącony przez woźnicę[4][5] wzgl. przejechany[1]. Zmarł 25 lutego 1882 we Lwowie[9][4][1]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[7][9].
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads