Ferdinand Hummel

Ferdinand Hummel (ur. 6 września 1855 w Berlinie, zm. 24 kwietnia 1928 tamże^[1][2]) – niemiecki kompozytor.

Ferdinand Hummel

Data i miejsce urodzenia	6 września 1855 Berlin
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1928 Berlin
Instrumenty	harfa
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Życiorys

Podstawy edukacji muzycznej otrzymał od ojca, który był flecistą w kapeli królewskiej^[1]. W wieku 7 lat zaczął występować publicznie, grając na harfie^[1][2]. Dzięki stypendium przyznanemu przez króla Wilhelma I^[1] w latach 1862–1864 studiował w Wiedniu pod kierunkiem Antonio Zamary^[1][2]. W latach 1864–1867 koncertował w Niemczech, krajach skandynawskich i Rosji^[1][2]. Od 1868 do 1871 roku uczył się w Neue Akademie der Tonkunst u Theodora Kullaka, Philippa Scharwenki i Richarda Wüersta^[1]. W latach 1871–1875 kształcił się w Königliche Hochschule für Musik und Komposition u Ernsta Rudorffa, Woldemara Bargiela i Friedricha Kiela^[1]. Grał na harfie w orkiestrze Benjamina Bilsego^[1]. W 1892 roku otrzymał posadę dyrygenta teatru królewskiego, a w 1897 roku nadwornego kapelmistrza^[1][2].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)^[1][2]

Utwory orkiestrowe

• Grosse Fantasie na harfę i orkiestrę (1884)
• Koncert fortepianowy (1884)
• Symfonia D-dur (1908)

Opery

• Mara (wyst. Berlin 1894)
• Angla (wyst. Berlin 1894)
• Ein treuer Schelm (wyst. Praga 1894)
• Assarpai (wyst. Gotha 1898)
• Sophie von Brabant (wyst. Darmstadt 1899)
• Die Beichte (wyst. Berlin 1900)
• Die Gefilde der Seligen (wyst. Altenburg 1917)