Finn Christian Jagge

Finn Christian Jagge (ur. 4 kwietnia 1966 w Oslo, zm. 8 lipca 2020 tamże^[1]) – norweski narciarz alpejski, mistrz olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Finn Christian Jagge

Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1966 Oslo
Data i miejsce śmierci	8 lipca 2020 Oslo
Klub	Bærum Skiklubb
Wzrost	178 cm
Pierwsze punkty w PŚ	23.02 1986, Åre (7. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	10.12 1991, Sestriere (2. miejsce – slalom)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	17.12 1991, Madonna di Campiglio (slalom)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Albertville 1992 narciarstwo alpejskie (slalom ) Mistrzostwa świata juniorów brąz Sugarloaf 1984 slalom brąz Sugarloaf 1984 kombinacja Puchar Świata (Slalom) 3. miejsce 1991/1992 3. miejsce 1996/1997 3. miejsce 1998/1999 Zakończenie kariery: 2000

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Finn Christian Jagge pojawił się w 1984, na mistrzostwach świata juniorów w Sugarloaf. Zdobył tam brązowe medale w slalomie oraz kombinacji alpejskiej. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobył 23 lutego 1986 w Åre, zajmując siódme miejsce w slalomie. Na podium po raz pierwszy stanął 10 grudnia 1991 w Sestriere, plasując się na drugim miejscu w slalomie. Już tydzień później, 17 grudnia 1991 w Madonna di Campiglio odniósł pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając w tej samej konkurencji. W kolejnych latach jeszcze szesnaście razy stawał na podium, odnosząc sześć zwycięstw: 9 stycznia 1994 roku w Kranjskiej Gorze, 15 marca 1997 roku w Vail, 15 grudnia 1997 w Sestriere i 14 grudnia 1998 w tej samej miejscowości, 28 lutego 1999 w Ofterschwang oraz 13 grudnia 1999 w Madonna di Campiglio był najlepszy w slalomie. Ostatni triumf był jednocześnie ostatnim wywalczonym przez niego miejscem na podium w zawodach tego cyklu. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy to zajął 14. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu był trzeci. Wśród slalomistów lepsi okazali się jedynie Włoch Alberto Tomba oraz Paul Accola ze Szwajcarii. Trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej slalomu zajmował także w sezonach 1996/1997 i 1998/1999. W pierwszym przypadku plasował się za Austriakami: Thomasem Sykorą i Thomasem Stangassingerem, a dwa lata później wyprzedzili go tylko Stangassinger oraz Jure Košir ze Słowenii.

W 1985 wystąpił na mistrzostwach świata w Bormio, zajmując piętnaste miejsce w slalomie. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana był siódmy w kombinacji, a rywalizacji w slalomie nie ukończył. W lutym 1988 startował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie jego najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w kombinacji. Największy sukces w karierze osiągnął podczas rozgrywanych w 1992 roku igrzysk olimpijskich w Albertville, gdzie zdobył złoty medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe Norweg zajmował pierwszą pozycję, uzyskując najlepszy czas. W drugim przejeździe zanotował szósty wynik, co jednak wystarczyło do zwycięstwa z przewagą 0,28 sekundy nad Tombą i 0,46 sekundy nad Austriakiem Michaelem Tritscherem. Był to jedyny medal wywalczony przez Jagge na międzynarodowej imprezie tej rangi. Równocześnie był to też pierwszy w historii medal olimpijski wywalczony w tej konkurencji przez reprezentanta Norwegii. W tej samej konkurencji był też między innymi szósty na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku oraz siódmy podczas mistrzostw świata w Morioce w 1993 i rozgrywanych pięć lat później igrzyskach w Nagano.

Ponadto Jagge ośmiokrotnie zdobywał mistrzostwo Norwegii: w gigancie w 1988, w kombinacji w 1989 oraz w slalomie w latach 1985, 1988, 1991, 1993, 1994 i 1996.

Jego ojciec Finn Dag Jagge był tenisistą, a matka, Liv Jagge-Christiansen także uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
35.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63 min	+8,01 s	Pirmin Zurbriggen
9.	17 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	36,55 pkt	+58,66 pkt	Hubert Strolz
DNF	21 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:39,66 min	-	Franck Piccard
DNF	25 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,37 min	-	Alberto Tomba
DNF	27 lutego	1988	Calgary	Slalom	1:39,47 min	-	Alberto Tomba
1.	22 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:44,39 min	-	-
6.	27 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	2:02,02 min	+1,17 s	Thomas Stangassinger
DNF	13 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	3:08,06 min	–	Mario Reiter
7.	21 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:49,31 min	+2,08 s	Hans Petter Buraas

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	7 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:28,90 min	-	Markus Wasmeier
15.	10 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:38,82 min	+8,25 s	Jonas Nilsson
7.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Kombinacja	28,27 pkt	+26,72 pkt	Marc Girardelli
DNF	8 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:54,63 min	-	Frank Wörndl
DNF	3 lutego	1989	Vail	Kombinacja	4,72 pkt	-	Marc Girardelli
13.	12 lutego	1989	Vail	Slalom	2:02,85 min	+6,43 s	Rudolf Nierlich
8.	22 stycznia	1991	Saalbach	Slalom	1:55,38 min	+2,45 s	Marc Girardelli
7.	13 lutego	1993	Morioka	Slalom	1:40,33 min	+1,35 s	Kjetil André Aamodt
8.	21 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95 min	+3,95 s	Marc Girardelli
DNF	25 lutego	1996	Sierra Nevada	Slalom	1:42,26 min	–	Alberto Tomba
8.	6 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:10,40 min	+3,82 s	Kjetil André Aamodt
13.	15 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:51,70 min	+1,85 s	Tom Stiansen
18.	14 lutego	1999	Vail	Slalom	1:42,12 min	+3,32 s	Kalle Palander

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	20 lutego	1984	Sugarloaf	Slalom	1:55,21 min	+1,30 s	Atsushi Itō
3.	20 lutego	1984	Sugarloaf	Kombinacja	?	?	Johann Hofer

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1985/1986: 80.
• sezon 1986/1987: 76.
• sezon 1987/1988: 76.
• sezon 1990/1991: 61.
• sezon 1991/1992: 14.
• sezon 1992/1993: 72.
• sezon 1993/1994: 22.
• sezon 1994/1995: 40.
• sezon 1995/1996: 29.
• sezon 1996/1997: 16.
• sezon 1997/1998: 23.
• sezon 1998/1999: 16.
• sezon 1999/2000: 44.

Zwycięstwa w zawodach

1. Madonna di Campiglio – 17 grudnia 1991 (slalom)
2. Kranjska Gora – 9 stycznia 1994 (slalom)
3. Vail – 15 marca 1997 (slalom)
4. Sestriere – 15 grudnia 1997 (slalom)
5. Sestriere – 14 grudnia 1998 (slalom)
6. Ofterschwang – 28 lutego 1999 (slalom)
7. Madonna di Campiglio – 13 grudnia 1999 (slalom)

• 7 zwycięstw (7 slalomów)

Pozostałe miejsca na podium

1. Sestriere – 10 grudnia 1991 (slalom) – 2. miejsce
2. Kranjska Gora – 5 stycznia 1992 (slalom) – 3. miejsce
3. Crans-Montana – 22 marca 1992 (slalom) – 3. miejsce
4. Park City – 28 listopada 1993 (slalom) – 3. miejsce
5. Madonna di Campiglio – 20 grudnia 1993 (slalom) – 3. miejsce
6. Kitzbühel – 26 stycznia 1997 (slalom) – 3. miejsce
7. Shiga Kōgen – 9 marca 1997 (slalom) – 2. miejsce
8. Park City – 22 listopada 1997 (slalom) – 3. miejsce
9. Yongpyong – 1 marca 1998 (slalom) – 2. miejsce
10. Crans-Montana – 15 marca 1998 (slalom) – 3. miejsce