Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Frances Tiafoe
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Frances Tiafoe (ur. 20 stycznia 1998 w Hyattsville) – amerykański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Tokio (2020).
.jpg)
Jego rodzice pochodzą z Sierra Leone.
Remove ads
Kariera tenisowa
Podsumowanie
Perspektywa
W 2012 rozpoczął karierę juniorską. Na koniec 2013, jako najmłodszy tenisista w historii, triumfował w Orange Bowl, pokonując w finale Stefana Kozlova 7:6(3), 0:6, 6:3. W swoim ostatnim starcie w gronie juniorów osiągnął półfinał gry pojedynczej podczas US Open 2014.
W czerwcu 2013 zagrał w swoim pierwszym turnieju w gronie seniorów. W lipcu 2014, dzięki otrzymaniu dzikiej karty, wystąpił w kwalifikacjach turnieju Atlanta Open oraz w drabince głównej Citi Open w Waszyngtonie. Podczas US Open 2014 wystąpił w turnieju kwalifikacyjnym w singlu oraz w drabince głównej debla, odnotowując w niej drugą rundę. W maju 2015 osiągnął pierwszą rundę wielkoszlemowego French Open, przegrywając w 1 meczu z Martinem Kližaem 2:6, 4:6, 1:6. Kilka miesięcy później wystąpił w pierwszej rundzie US Open, ulegając w nim Viktorowi Troickiemu 5:7, 4:6, 3:6.
W 2016 wygrał dwa turnieje rangi ATP Challenger Tour w grze pojedynczej. W kwietniu 2017 został finalistą gry podwójnej zawodów rangi ATP World Tour w Houston partnerując Dustinowi Brownowi. W sezonie 2017 dwukrotnie triumfował również w cyklu ATP Challenger Tour.
Pod koniec lutego 2018 Tiafoe zagrał z dziką kartą w turnieju ATP World Tour w Delray Beach, gdzie wygrał premierowy tytuł w zawodach tej rangi. Wyeliminował m.in. w drugiej rundzie Juana Martína del Potra po trzysetowym meczu, a w finale wynikiem 6:1, 6:4 Petera Gojowczyka[1]. W maju awansował do finału zawodów w Estoril, w którym uległ João Sousie 4:6, 4:6. We wrześniu zadebiutował w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa podczas półfinałowej rundy przeciwko Chorwacji. Swoje mecze Tiafoe przegrał, w tym decydujący o awansie do finału z Borną Ćoriciem.
W 2019 roku podczas Australian Open osiągnął pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał w grze pojedynczej. W meczu o półfinał przegrał z Rafaelem Nadalem w trzech setach.
W październiku 2021 roku jako kwalifikant zanotował finał rozgrywek rangi ATP Tour 500 w Wiedniu. W meczu mistrzowskim przegrał 5:7, 4:6 z Alexandrem Zverevem. Pod koniec lipca awansował do drugiej rundy gry pojedynczej i podwójnej igrzysk olimpijskich w Tokio.
W sezonie 2022 Amerykanin ponownie wystąpił w spotkaniu o tytuł zawodów w Estoril. Tym razem został pokonany w nim w dwóch setach przez Sebastiána Báeza. W tym samym sezonie osiągnął finał turnieju w Tokio, w którym przegrał z Taylorem Fritzem 6:7(3), 6:7(2).
W kwietniu 2023 roku Tiafoe awansował do finału zawodów singlowych w Houston. W meczu mistrzowskim wygrał z Tomásem Martínem Etcheverrym 7:6(1), 7:6(6). W czerwcu zwyciężył w turnieju na nawierzchni trawiastej w Stuttgarcie.
Podczas sezonu 2024 został finalistą w Houston oraz turnieju ATP Master 1000 w Cincinnati.
Pierwszy finał w sezonie 2025 Tiafoe osiągnął w Houston.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 10. miejscu (19 czerwca 2023)[2], natomiast w zestawieniu deblistów na 160. pozycji (1 listopada 2021).
Finały w turniejach ATP Tour
Gra pojedyncza (3–7)
Gra podwójna (0–1)
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads