Franz Böhme

Franz Böhme (ur. 15 kwietnia 1885 w Zeltweg, zm. 29 maja 1947 w Norymberdze) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał pułkownik z czasów II wojny światowej, General der Gebirgstruppen (generał broni oddziałów górskich), zbrodniarz wojenny.

Franz Böhme

Franz Böhme
generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1885 Zeltweg
Data i miejsce śmierci	29 maja 1947 Norymberga
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Bundesheer Wehrmacht
Jednostki	32 Dywizja Piechoty, 2 Armia Pancerna, 20 Armia Górska
Stanowiska	dowódca dywizji, dowódca armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa kampania bałkańska
Odznaczenia

Życiorys

Był oficerem Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie. W latach 1911–1914 był słuchaczem Szkoły Wojennej w Wiedniu^[1][2]. Brał udział w I wojnie światowej w szeregach Armii Austro-Węgier.

Od 19 lipca 1939 był dowódcą 32 Dywizji Piechoty, która walczyła w Polsce i Francji. 5 czerwca 1940 roku objął dowodzenie nad XXXXII Korpusem Armijnym, a pod koniec 1941 roku nad niemieckimi wojskami okupacyjnymi w Serbii. Bilans dwumiesięcznego pobytu gen. Böhme w Serbii to od 20 tys. do 30 tys. rozstrzelanych cywilnych mieszkańców w akcie zemsty za to, że w walkach z jugosłowiańskimi partyzantami poległo 160 żołnierzy Wehrmachtu, a 278 zostało rannych.

Od grudnia 1943 roku walczył w XVIII Niemieckim Korpusie Armijnym, jednocześnie był dowódcą XVIII Okręgu Wojskowego w Salzburgu. 24 czerwca 1944 roku został dowodzącym 2 Armii Pancernej na Bałkanach. Na skutek ran odniesionych w katastrofie lotniczej w lipcu 1944 roku został przeniesiony do rezerwy, a dowództwo nad Armią Pancerną objął Maximilian de Angelis. W 1945 roku Böhme dowodził 20 Armią Górską. Po wojnie dostał się do niewoli na terytorium Norwegii. Był oskarżony o zbrodnie wojenne, których dokonać miała podległa mu jednostka wojskowa w Serbii.

W maju 1947 roku popełnił samobójstwo, skacząc z okna więzienia, w którym przebywał. Został pochowany w Grazu.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Węgierskiego Zasługi (1936)^[3]
• Komandor Orderu Korony Włoch (21 stycznia 1938)^[3]

• Szpanga Krzyża Żelaznego II Klasy (12 września 1939)^[3]
• Szpanga Krzyża Żelaznego I Klasy (25 września 1939)^[3]
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (29 czerwca 1940)^[3]
• Order Krzyża Wolności I Klasy (13 maja 1943)^[3]
• Złoty Krzyż Niemiecki (10 lub 11 lutego 1944)^[3]