Frederik Andersen

Frederik Andersen (ur. 2 października 1989 w Herning) – duński zawodowy hokeista na lodzie grający jako bramkarz w Carolina Hurricanes z National Hockey League (NHL). Andersen był członkiem duńskiej reprezentacji na Mistrzostwach Świata w Hokeju na Lodzie 2010^[1]. Wybrany ze 187. numerem przez Carolina Hurricanes podczas NHL Entry Draft 2010. Nie doszedł do porozumienia z Hurricanes co do warunków kontraktu, ostatecznie został wybrany w trzeciej rundzie w NHL Entry Draft 2012 jako 87. zawodnik przez Anaheim Ducks.

Frederik Andersen

Frederik Andersen w barwach Toronto Maple Leafs (2017)
Data i miejsce urodzenia	2 października 1989 Herning
Obywatelstwo	Dania
Wzrost	193 cm
Pozycja	bramkarz
Uchwyt	lewy
Informacje klubowe
Klub	Carolina Hurricanes
Draft	NHL 2010, numer: 187 (7 runda) Carolina Hurricanes
Draft	NHL 2012, numer: 87 (3 runda) Anaheim Ducks

Kariera

Europa

13 marca 2010 Andersen trafił do pustej bramki w czwartym meczu ćwierćfinałowym przeciwko Rødovre Mighty Bulls. Dwa dni wcześniej, w trzecim meczu był bliski strzelenia w podobnej sytuacji, ale nie trafił w bramkę^[2].

Andersen w barwach Frölunda HC ustanowił nowy rekord klubowy sezonu zasadniczego ligi, ośmiokrotnie w rozgrywkach 2011–12 zachowując czyste konto (shutout), wyprzedzając dorobek siedmiu Henrika Lundqvista z sezonu 2003-04^[3]. Andersen prowadził również w średniej liczbie straconych bramek (GAA), a także otrzymał nominację do nagrody dla najlepszego debiutanta roku ligi^[4].

NHL

20 października 2013, niedługo po rozpoczęciu sezonu 2013–14, Andersen zadebiutował w NHL w zespole Anaheim Ducks, zastępując podstawowego bramkarza Jonasa Hillera na początku drugiej tercji. Wchodząc przy stanie 3–1 dla Dallas Stars zdołał utrzymać czyste konto (shutout) przez resztę spotkania i przyczynić się do zwycięstwa 6-3^[5]. 4 marca 2014, po oddaniu przez Ducks bramkarza Viktora Fastha do Edmonton Oilers, Andersen został nowym, etatowym zmiennikiem dla Hillera, po spędzeniu większości sezonu w filii ekipy z Anaheim Norfolk Admirals, grającej w American Hockey League (AHL).

16 kwietnia 2014 Andersen zadebiutował w fazie play-off, a jego drużyna pokonała 4–3 Dallas Stars w pierwszym meczu ćwierćfinałów konferencji zachodniej. Andersen miał 32 obrony i przepuścił trzy krążki do siatki^[6]. W play-offach dzielił miejsce w bramce z Jonasem Hillerem i Johnem Gibsonem, kończąc rozgrywki na półfinale konferencji zachodniej przegrywając z Los Angeles Kings, późniejszym zdobywcą Pucharu Stanleya.

W kolejnych rozgrywkach 2014–15, po zakończeniu kontraktu Hillera i przejściu jako wolny agent do Calgary Flames, tylko Anderson i Gibson rywalizowali o miejsce w bramce. Jednak po rozpoczęciu sezonu to Andersen był podstawowym wyborem trenera, zarówno dzięki jego umiejętnościom ale też kontuzjom Gibsona, które wyłączały go z gry. 3 marca 2015, po zanotowaniu 30 zwycięstwa w sezonie, Andersen wyrównał rekord NHL w najszybciej osiągniętych 50 zwycięstwach w lidze przez bramkarza. Ta sztuka udała mu się w zaledwie 68 spotkaniach – takiej samej ilości co Billowi Durnanowi, golkiperowi Montreal Canadiens,16 grudnia 1944^[7]. Andersen dotarł z Ducks do finału konferencji zachodniej – również dzięki jego grze drużyna przegrała zaledwie jedno spotkanie w dwóch pierwszych rundach. Przy prowadzeniu 3–2 w kolejnej serii z Chicago Blackhawks, drużyna Anaheim Ducks przegrała następne dwa mecze, w tym 7 spotkanie na własnym lodowisku. Był to trzeci z rzędu sezon, w którym Ducks odpadli z fazy pucharowej, mimo prowadzenia w serii 3–2 (wcześniej Detroit w 2013 i Kings w 2014)^[8]. Andersen w każdym z ostatnich czterech spotkań z Blackhawks wpuścił 4 lub więcej bramek – Ducks przegrali 3 z tych spotkań, łącznie tracąc 19 bramek, a za przeciętne statystyki krytyka spadła na Andersena^[9].

20 czerwca 2016 Andersen został oddany do Toronto Maple Leafs w zamian za draft pick w 1. rundzie NHL Entry Draft 2016 i 2. rundzie NHL Entry Draft 2017. Tego samego dnia zespół z Toronto i Andersen ustalili warunki 5-letniego kontraktu^[10][11]. Pod koniec lipca 2021 ogłoszono jego transfer do Carolina Hurricanes i dwuletni kontrakt^[12].

Statystyki

Sezon zasadniczy i play-off

				Sezon zasadniczy										Playoffs
Sezon	Drużyna	Liga		M	W	P	T/OT	MIN	GA	SO	GAA	SV%		M	W	P	MIN	GA	SO	GAA	SV%
2008–09	Herning Blue Fox	DEN		22	—	—	—	1178	44	0	2.45	.922		—	—	—	—	—	—	—	—
2009–10	Frederikshavn White Hawks	DEN		30	—	—	—	1753	64	0	2.19	.932		10	—	—	—	—	—	2.86	.925
2010–11	Frederikshavn White Hawks	DEN		35	—	—	—	—	—	—	2.49	.920		11	—	—	—	—	—	1.98	.942
2011–12	Frölunda HC	SHL		39	20	12	6	2332	63	8	1.62	.943		6	2	4	379	17	0	2.69	.911
2012–13	Norfolk Admirals	AHL		47	24	18	1	2685	98	4	2.19	.929		—	—	—	—	—	—	—	—
2013–14	Norfolk Admirals	AHL		4	3	1	0	245	8	1	1.96	.939		—	—	—	—	—	—	—	—
2013–14	Anaheim Ducks	NHL		28	20	5	0	1569	60	0	2.29	.923		7	3	2	368	19	0	3.10	.899
2014–15	Anaheim Ducks	NHL		54	35	12	5	3106	123	3	2.38	.914		16	11	5	1050	41	1	2.34	.913
2015–16	Anaheim Ducks	NHL		43	22	9	4	2286	88	3	2.30	.919		5	3	2	297	7	1	1.41	.947
NHL razem				125	77	26	12	6,974	271	6	2.33	.918		28	17	9	1,715	67	2	2.34	.916

Osiągnięcia

Indywidualne

• NHL (2013/2014):
  • All-Rookie Team
• NHL (2015/2016):
  • William M. Jennings Trophy – 2016^[13]
• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2018/Elita:
  • Drugie miejsce w klasyfikacji skuteczności interwencji w turnieju: 94,38%^[14].
  • Najlepszy bramkarz turnieju^[15]