Future Days

Future Days – piąty album niemieckiej grupy krautrockowej Can, wydany w sierpniu 1973 roku. To ostatnia płyta zespołu na której występuje japoński wokalista Damo Suzuki, którego rola została zredukowana do minimum na korzyść keyboardów i perkusji Jaki Liebezeita. Na nagraniu znajduje się pierwszy ambientowy eksperyment grupy, 20-minutowy „Bel Air”, który zajmuje całą drugą stronę oryginalnego wydania, choć nie zabrakło miejsca dla 3-minutowego popowego singla „Moonshake”. Album otrzymał entuzjastyczne recenzje i znalazł się na 56. miejscu rankingu najlepszych płyt lat 70. według Pitchfork Media^[6].

Future Days

Wykonawca albumu studyjnego
Can
Wydany	sierpień 1973
Nagrywany	1973
Gatunek	Krautrock, Rock progresywny, Ambient
Długość	41:03 (LP)
Wydawnictwo	United Artists[1]
Producent	Can[1]
Oceny
AllMusic [2] Piero Scaruffi (8/10)[3] Pitchfork (8.8/10.0)[4] The New Rolling Stone Album Guide [5]
Album po albumie
Ege Bamyasi (1972) Future Days (1973) Soon Over Babaluma (1974)

Lista utworów

Strona A

1.	"Future Days"	9:30
2.	"Spray"	8:29
3.	"Moonshake"	3:04
		21:03

Strona B

1.	"Bel Air"	20:00
		20:00

Twórcy

• Holger Czukay – gitara basowa, kontrabas
• Michael Karoli – gitara, skrzypce
• Jaki Liebezeit – perkusja, bębny
• Irmin Schmidt – keyboardy, syntezatory
• Damo Suzuki – perkusja, wokal