Gabriel Batistuta

Gabriel Omar Batistuta (ur. 1 lutego 1969 w Reconquista) – argentyński piłkarz, występował na pozycji napastnika.

Gabriel Batistuta

Pełne imię i nazwisko	Gabriel Omar Batistuta Zilli
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1969 Reconquista
Obywatelstwo	argentyńskie
Wzrost	185 cm
Pozycja	środkowy napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1988–1989 Newell’s Old Boys 24 (7) 1989–1990 River Plate 21 (4) 1990–1991 Boca Juniors 34 (13) 1991–2000 ACF Fiorentina 269 (168) 2000–2003 AS Roma 63 (30) 2003 → Inter Mediolan (wyp.) 12 (2) 2003–2005 Al-Arabi 21 (25) W sumie: 444 (249)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1991–2002  Argentyna 78 (56)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América złoto Chile 1991 złoto Ekwador 1993 Puchar Konfederacji złoto Arabia Saudyjska 1992 srebro Arabia Saudyjska 1995
Strona internetowa

Dwukrotny mistrz Ameryki Południowej (1991, 1993), dwukrotny król strzelców tych zawodów (1991, 1995), zwycięzca Pucharu Konfederacji i król strzelców tego turnieju (1992), trzykrotny uczestnik mistrzostw świata, w których rozegrał 12 meczów i zdobył 10 goli^[1], gracz roku w Argentynie (1998)^[2], członek FIFA 100^[3]. Od marca 1998 roku do czerwca 2016 roku był najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Argentyny.

Mistrz Argentyny (1990), mistrz Włoch (2001), zdobywca pucharu Włoch (1996) i Superpucharu Włoch (1996, 2001). Król strzelców Serie A (1995), w 1999 wybrany najlepszym zagranicznym zawodnikiem tych rozgrywek^[4]. Król strzelców ligi katarskiej (2004). W drugiej połowie lat 90. XX wieku i w 2000 roku pięciokrotnie klasyfikowany w pierwszej dziesiątce konkursu na Piłkarza Roku FIFA, w tym w 1999 na trzecim miejscu^[5].

Posiada również obywatelstwo włoskie.

Kariera klubowa

Początkowo zawodnik klubów argentyńskich. Grał w Newell’s Old Boys, River Plate i Boca Juniors. Z tym drugim klubem w 1990 roku został mistrzem kraju.

W latach 1991–2000 występował we włoskiej Fiorentinie, do której trafił za 2,3 miliony dolarów^[6]. Przez dziewięć lat rozegrał w jej barwach w rozgrywkach ligowych 269 meczów i strzelił 168 goli, stając się klubową legendą. W sezonie 1994/1995 z dorobkiem 26 bramek został królem strzelców Serie A^[7]. Rok później wywalczył puchar Włoch – w finałowym dwumeczu z Atalantą BC zdobył dwa gole^[8]. W tym samym roku sięgnął też po Superpuchar Włoch – w wygranym (2:1) spotkaniu o to trofeum z Milanem, strzelił dwa gole^[9].

W 2000 roku przeszedł do Romy. W sezonie 2000/2001, w którym strzelił 20 goli, został mistrzem kraju^[10]. W 2001 wywalczył Superpuchar – w wygranym (3:0) meczu o to trofeum z Fiorentiną zagrał przez pełne 90 minut^[9]. W styczniu 2003 został wypożyczony do Interu Mediolan^[11]. Występował w nim przez pół roku, zaś w czerwcu 2003 podpisał dwuletni kontrakt z Al-Arabi SC^[12]. W sezonie 2003/2004 strzelił 25 goli, dzięki którym został królem strzelców ligi katarskiej^[13]. Karierę piłkarską zakończył w 2005 roku^[14].

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Argentyny zadebiutował 27 czerwca 1991 w zremisowanym 1:1 meczu z Brazylią^[15]. W tym samym roku wziął udział w Copa América w Chile, w którym strzelił swoje pierwsze gole w barwach narodowych – 8 lipca zdobył dwie bramki w wygranym 3:0 meczu z Wenezuelą. Turniej, w którym Argentyna zajęła pierwsze miejsce, zakończył z dorobkiem sześciu goli na swoim koncie i tytułem króla strzelców^[16].

W 1992 roku uczestniczył w Pucharze Konfederacji w Arabii Saudyjskiej, który Argentyna wygrała, a on zdobył dwa gole w półfinałowym meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej, dzięki którym został królem strzelców^[17]. Rok później brał udział w Copa América w Ekwadorze. W turnieju tym wystąpił w sześciu spotkaniach i strzelił trzy bramki – zdobył m.in. dwa gole w finałowym pojedynku z Meksykiem, zapewniając swojej reprezentacji zwycięstwo (2:1)^[18].

W 1994 roku wystąpił w mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych. W turnieju tym zagrał w czterech meczach i zdobył cztery bramki – strzelił trzy gole w grupowym spotkaniu z Grecją oraz jednego w przegranym (2:3) pojedynku 1/8 finału z Rumunią^[1]. Rok później po raz drugi uczestniczył w Pucharze Konfederacji w Arabii Saudyjskiej, w którym Argentyńczycy zajęli drugie miejsce, a on zdobył dwie bramki w grupowym meczu z Japonią^[19].

W 1995 roku brał udział w Copa América w Urugwaju, w którym rozegrał cztery mecze i strzelił cztery gole (m.in. zdobył bramkę w przegranym po serii rzutów karnych spotkaniu ćwierćfinałowym z Brazylią), dzięki którym po raz drugi został królem strzelców mistrzostw Ameryki Południowej^[20]. 14 maja 1998 roku w towarzyskim pojedynku z Bośnią i Hercegowiną rozegranym w Córdobie zdobył swojego drugiego hat-tricka w kadrze narodowej, zapewniając reprezentacji zwycięstwo (5:0)^[15].

10 marca 1998 roku w meczu towarzyskim z Bułgarią, Batistuta zdobył 35 bramkę w kadrze narodowej, stając się tym samym najlepszym strzelcem w historii reprezentacji^[21] (poprzednim rekordzistą był Diego Maradona.) W tym samym roku uczestniczył w mistrzostwach świata, z których Albicelestes odpadli w ćwierćfinale, po spotkaniu z Holandią (2-1). Batistuta na francuskim turnieju zagrał w pięciu meczach i strzelił pięć goli – zdobył jedną bramkę w spotkaniu z Japonią, trzy w pojedynku z Jamajką i jedną w meczu 1/8 finału z Anglią. W klasyfikacji najlepszych strzelców zajął drugie miejscewyprzedził go jedynie Chorwat – Davor Šuker^[22].

W 2002 roku brał udział w mistrzostwach świata w Korei i Japonii, w których zagrał w trzech meczach grupowych i strzelił gola w spotkaniu z Nigerią, zapewniając Argentynie zwycięstwo (1:0)^[23]. Rozegrany 12 czerwca 2002 mecz grupowy ze Szwecją, był jego ostatnim spotkaniem w reprezentacji Argentyny.

Łącznie w barwach narodowych rozegrał 78 meczów i strzelił 56 goli^[15].

Statystyki

Klubowe

Klub	Sezon	Liga	Ligowe		Puchar		Międzynarodowe		Inne		Razem
			Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole
Newell’s	1988–89	Primera División	24	7	–		4	1	–		28	8
River Plate	1989–90	Primera División	21	4	–		2	0	1	0	24	4
Boca Juniors	1990–91	Primera División	34	13	–		12	6	1	0	47	19
Fiorentina	1991–92	Serie A	27	13	3	1	–		–		30	14
	1992–93	Serie A	32	16	3	3	–		–		35	19
	1993–94	Serie B	26	16	3	3	–		2	2	31	21
	1994–95	Serie A	32	26	5	2	–		–		37	28
	1995–96	Serie A	31	19	8	8	–		–		39	27
	1996–97	Serie A	32	13	1	0	7	4	1	2	41	19
	1997–98	Serie A	31	21	5	3	–		–		36	24
	1998–99	Serie A	28	21	9	4	4	1	–		41	26
	1999–00	Serie A	30	23	2	0	11	6	–		43	29
	Łącznie		269	168	39	24	22	11	3	4	333	207
Roma	2000–01	Serie A	28	20	0	0	4	1	–		32	21
	2001–02	Serie A	23	6	0	0	11	0	1	0	35	6
	2002–03	Serie A	12	4	2	1	6	1	–		20	6
	Łącznie		63	30	2	1	21	2	1	0	87	33
Inter Mediolan (wyp.)	2002–03	Serie A	12	2	–		–		–		12	2
Al-Arabi	2003–04	Qatar Stars League	18	25	2	1	–		–		20	26
	2004–05	Qatar Stars League	3	0	1	1	–		–		4	1
	Łącznie		21	25	3	2	–		–		24	27
Razem			444	249	44	27	61	20	6	4	555	300

Reprezentacyjne

Argentyna
Rok	Mecze	Gole
1991	7	6
1992	5	6
1993	15	6
1994	10	6
1995	10	7
1996	5	3
1997	2	0
1998	12	12
1999	2	2
2000	5	4
2001	1	1
2002	3	1
Razem	77	54

Sukcesy

Klubowe

River Plate

• Primera División: 1989–90

Boca Juniors

• Clausura: 1991

Fiorentina

• Serie B: 1993–94
• Puchar Włoch: 1995–96
• Superpuchar Włoch: 1996

Roma

• Serie A: 2000–01
• Superpuchar Włoch: 2001

Reprezentacyjne

Argentina

• Copa América: 1991, 1993
• FIFA Confederations Cup: 1992

Indywidualne

• Najlepszy strzelec Copa América: 1991, 1995
• Najlepszy strzelec Pucharu Konfederacji: 1992
• Król strzelców Serie A: 1994–95
• Król strzelców Pucharu Włoch: 1995–96
• Król strzelców ligi katarskiej: 2003–04

• Argentyński piłkarz roku: 1998
• Brązowa Piłka FIFA: 1999
• FIFA 100