Gajusz Apiusz Juniusz Sylan

Gaius Appius Iunius Silanus (zm. 42) – polityk rzymski w czasie panowania dynastii julijsko-klaudyjskiej.

W 25 n.e. sprawował urząd pretora miejskiego (praetor urbanus)^[1]. Konsul w 28 n.e wraz z Publiuszem Siliuszem Nerwą^[2]. W 32 n.e wraz z kilkoma znakomitymi senatorami (Mamerkus Emiliusz Skaurus, Gajusz Azyniuz Pollion, Sabinus Kalwizjusz) został oskarżony o obrazę majestatu cesarza Tyberiusza. Uniknął skazania, gdy jeden z donosicieli, trybun kohorty miejskiej, Celsus, wycofał oskarżenie^[3]. Około roku 38 wszedł w skład kolegium Bractwa Arwalskiego^[4], w 39 został wybrany jego przewodniczącym (magister)^[5].

W latach 40–41 legat w Hiszpanii^[6]. W 41 n.e. poślubił Domicję Lepidę^[6] stając się ojczymem przyszłej cesarzowej Messaliny i Faustusa Korneliusza, w przyszłości zięcia cesarza Klaudiusza. Wraz z żoną opiekowali się jej bratankiem, w przyszłości cesarzem Neronem. Swetoniusz relacjonuje^[7] jego zgładzenie w 42 jako przykład skrajnej podejrzliwości i trwożliwości cesarza Klaudiusza. Cesarzowa Mesalina i wpływowy na dworze Klaudiusza wyzwoleniec Narcyz^[8] postanowili zgubić Apiusza Sylana. Umówiwszy się uprzednio opowiedzieli Klaudiuszowi że rzekomo mieli sny, w których widzieli jak Appiusz morduje cesarza^[6]. Gdy zaanonsowano nagłe przybycie Apiusza, któremu wcześniej to polecili, Klaudiusz przestraszony, że spełnia się sen, rozkazał pochwycić Apiusza i stracić go^[9][10]. Publicznie, w senacie cesarz dziękował wyzwoleńcowi, że nawet we śnie czuwa nad jego bezpieczeństwem^[7].

Możliwe, że z pierwszej, nieznanej z imienia, żony miał syna Marka Appiusza Juniusza Silana, konsula zastępczego około 54^[11].

Zobacz też

• Drzewo genealogiczne Juniuszy Sylanów