Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Game Informer
amerykański miesięcznik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Game Informer (GI) – amerykański miesięcznik poświęcony grom komputerowym, publikujący związane z nimi artykuły, wiadomości, recenzje i poradniki. Pierwszy numer wydano w sierpniu 1991 jako newsletter sieci sklepów FuncoLand, przejętej następnie przez GameStop. W czerwcu 2017 „Game Informer” był piątym najchętniej kupowanym papierowym czasopismem w Stanach Zjednoczonych, do czego przyczynił się przede wszystkim fakt, że intensywnie promowano go w GameStopie.
.svg){kind=logo}
W drugiej dekadzie XXI wieku redakcja zaczęła przestawiać się bardziej na treści publikowane w Internecie. W sierpniu 2024 GameStop poinformował, że 367. numer wydany w czerwcu był ostatnim, a czasopismo znika z rynku po trzydziestu trzech latach. Wraz z czasopismem usunięto także całą treść strony internetowej.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Wersja papierowa
Pierwszy numer „Game Informera” wydano w 1991 jako sześciostronicowy newsletter specjalizującej się w sprzedaży gier komputerowych sieci sklepów FuncoLand[1][2]. Początkowo kolejne numery ukazywały się co dwa miesiące, a od listopada 1994 co miesiąc[3]. W 2000 roku FuncoLand zostało wykupione przez GameStop, a Game Informer stał się wydawnictwem tej sieci. W tym samym roku do firmy dołączyła Cathy Preston, która w 2001 została wydawczynią miesięcznika[4]. Za jej kadencji stał się on integralną częścią programu lojalnościowego GameStopu – „Power Up Rewards”[5]. W 2020, po przejściu Preston na emeryturę, funkcję wydawczyni przejęła Mary Lugones.
W 2010 Game Informer, z nakładem wynoszącym ok. 5 mln egzemplarzy, został piątym – po m.in. „Time”, „Sports Illustrated” i „Playboyu” – najchętniej kupowanym czasopismem w Stanach Zjednoczonych[6]. W 2011, przy ośmiomilionowym nakładzie, wydawnictwo zajęło miejsce trzecie[7]. Rok później liczba sprzedawanych egzemplarzy spadła do 6,9 mln, co przełożyło się na miejsce czwarte[8], które czasopismo utrzymywało także w roku 2017, z około siedmiomilionowym nakładem[9]. Finansowy sukces czasopisma przypisywano dobrym relacjom redakcji z wydawcami gier komputerowych, bezpośrednimi powiązaniami z GameStopem oraz brakiem znaczącej konkurencji na amerykańskim rynku[6].
Kwietniowe numery zawierały kilkustronicową primaaprilisową wkładkę „Game Infarcer”, z okładką prezentującą zapowiedzi nieistniejących gier, takich jak Assassin’s Creek, BioShock 3, Bloodborne 2 czy Goose of Tsushima, oraz fałszywymi artykułami, których autorstwo przypisywano fikcyjnemu redaktorowi Darthowi Clarkowi. Artykuły te często spotykały się z agresywnymi listami do redakcji, które publikowano w późniejszych numerach[10][11].
Na przestrzeni trzydziestu trzech lat w czasopiśmie opublikowano kilka artykułów z cyklu „Sacred Cow Barbecues” (pol. „Grillowanie świętych krów”)[12]. Wzorem roastów na znane osobistości, artykuły te miały „strącić z piedestałów najświętsze ikony gier komputerowych”[13]. Pierwszy opublikowano w numerze 158. z czerwca 2006[14], a następne w numerach 183. z lipca 2008[13], 211. z listopada 2010[15][16] i 261. ze stycznia 2015[17]. W ramach cyklu wyszydzono chociażby serię Half-Life[13], Grand Theft Auto III[14], World of Warcraft, serie Pokémon[15], Assassin’s Creed czy Dark Souls[17]. Cykl „Sacred Cow Barbecues” uznawany był za kontrowersyjny i spotkał się z nieprzychylnym odbiorem fanów, którzy nie potrafili śmiać się ze swoich ulubionych gier[17]; niektóre nienawistne listy do redakcji opublikowano w druku[18].
W sierpniu 2019, w związku z pogarszającą się sytuacją finansową GameStopu, firma w ramach restrukturyzacji zwolniła ponad sto dwadzieścia osób, w tym połowę ówczesnej redakcji Game Informera. Część zwolnionych pracowników związana była z pismem od ponad dziesięciu lat, a niektórzy dowiedzieli się o zwolnieniu będąc na wakacjach. W wyniku zwolnień część pozostałych redaktorów odeszła z redakcji dobrowolnie w ramach protestu; wśród nich znajdował się m.in. montażysta Ben Hanson, który po odejściu z Game Informera wraz z kilkoma byłymi redaktorami założył podcast MinnMax[19]. W marcu 2020 dokonano kolejnych zwolnień, tym razem jednak nie wśród redaktorów, a pracowników innych działów[20].
Pod koniec czerwca 2020 założyciel czasopisma i jego wieloletni redaktor naczelny, Andy McNamara, ogłosił, że opuszcza Game Informera i rozpoczyna pracę w Electronic Arts, gdzie został globalnym dyrektorem ds. zintegrowanej komunikacji przy produkowanych przez firmę strzelankach i grach z serii Gwiezdne wojny. Nowym redaktorem naczelnym został dotychczasowy starszy redaktor Andrew Reiner. Po odejściu z redakcji McNamara przyznał, że znaczący wpływ na jego decyzję miały zwolnienia dokonywane przez GameStop[21].
4 listopada 2021 poinformowano, że kolejne numery poza wersją standardową będą ukazywać się także w małonakładowym (pięćdziesiąt egzemplarzy) wariancie „Game Informer Gold”, drukowanym na wysokiej jakości papierze i mającego inną okładkę. 6 listopada pierwszą kopię „Gold” przeznaczono na cele charytatywne[22].
Latem 2022 zwolniono kolejnych wieloletnich pracowników Game Informera – redaktorów Johna Carsona i Wesley’ego LeBlanca oraz dyrektora kreatywnego Jeffa Akervika[23]. Niedługo później zwolnił się Andrew Reiner, który dołączył do Gearbox Software jako producent gier komputerowych. Wraz z odejściem Reinera w redakcji nie pozostał już żaden z oryginalnych pracowników czasopisma, a nowym redaktorem naczelnym został Matt Miller, związany z Game Informerem od 2004. Jesienią 2022 do redakcji powróciła zwolniona wcześniej Kyle Hilliard[24].
W marcu 2024 uruchomiono niezależną od programu „Power Up Rewards” subskrypcję, w cenie 19,91 USD (nawiązującej do roku założenia czasopisma) oferującej dziesięć papierowych numerów oraz dostęp do wersji cyfrowej[25]. 16 czerwca 2024 ukazał się 367. numer, którego głównym tematem było Dragon Age: Straż Zasłony[26]. 2 sierpnia 2024 podczas spotkania z zarządem GameStopu redaktorów poinformowano, że Game Informer zostaje zlikwidowany ze skutkiem natychmiastowym, a oni sami zwolnieni. W momencie zamknięcia czasopisma redakcja w osiemdziesięciu procentach ukończyła prace nad 368. numerem, a część redaktorów była w podróżach służbowych, żeby gromadzić materiały do następnych publikacji. Na stronie internetowej czasopisma zablokowano dostęp do wszystkich opublikowanych na niej wcześniej treści, które zastąpione zostały notką pożegnalną[27][28]. Nagłe zamknięcie publikacji spotkało się ze zdumieniem byłych i obecnych pracowników[29].
Strona internetowa
Pierwsza strona internetowa Game Informer Online została uruchomiona w sierpniu 1996. Początkowo publikowano na niej codzienne podsumowanie wiadomości z branży gier komputerowych oraz publicystykę. W listopadzie 1999 jako redaktorów na pełny etat zatrudniono Justina Leepera i Matthew Kata. Po wykupieniu FuncoLandu przez GameStop stronę zamknięto w styczniu 2001, a Leeper i Kato zostali redaktorami wydania papierowego[30].
We wrześniu 2003 strona została otwarta ponownie. Przeprojektowano ją, żeby pasowała do ówczesnych standardów, oraz dodano nowe funkcje, takie jak baza recenzji, częstsze aktualizacje i zawartość premium dla subskrybentów czasopisma. Strona była wówczas zarządzana przez Billy’ego Berghammera[31], obecnie związanego z wydawcą konkurencyjnego czasopisma Electronic Gaming Monthly[32]. W marcu 2009 rozpoczęto prace nad nowym układem strony, który przetrwał do jej zamknięcia w 2024. Zmiana wyglądu strony zbiegła się w czasie z nową szatą graficzną papierowego „Game Informera”. Nową odsłonę zaprezentowano 1 października 2009; zawierała ona kolejne funkcjonalności, takie jak przebudowany odtwarzacz multimediów, kanał informacyjny prezentujący aktywność użytkowników i możliwość dodawania przez nich recenzji[33]. W podobnym czasie zapoczątkowano podcast wydawnictwa, The Game Informer Show, którego pierwszy odcinek wyemitowano 29 września 2009[34].
Wraz ze zlikwidowaniem czasopisma usunięto całą zawartość strony internetowej Game Informera. Wszelkie linki prowadzą do pożegnalnej planszy, a z opublikowanymi wcześniej treściami zapoznać można się wyłącznie poprzez archiwa cyfrowe, takie jak Wayback Machine[27].
Edycja australijska
W listopadzie 2009 ukazał się pierwszy numer „Game Informer Australia”. Redaktorem naczelnym został Chris Stead, współpracujący wcześniej z GamePro, Gameplayer i Official PlayStation Magazine Australia[35]. Do sierpnia 2010 australijska edycja stała się najchętniej kupowanym na tamtejszym rynku czasopismem o grach komputerowych[36]. 18 kwietnia 2019 podjęto decyzję o zlikwidowaniu wydawnictwa, co podyktowane było koniecznością cięcia kosztów przez jego wydawcę, podległą GameStopowi firmę EB Games Australia[37]. Redaktor David Milner zauważył, że chociaż w 2019 czasopismo zyskało 19% czytelników rok do roku, to spadała sprzedaż zysków reklam, a GameStopowi nie udało się znaleźć innego podmiotu, który chciałaby wykupić czasopismo[38].
Remove ads
Recenzje
Podsumowanie
Perspektywa
Game Informer recenzował gry wydawane na komputery osobiste, konsole (w momencie likwidacji na PlayStation 5, PlayStation 4, PlayStation VR, Xbox Series X, Xbox One i Nintendo Switch) oraz urządzenia mobilne z systemami operacyjnymi Android i iOS[39]. Początkowo redaktorzy wystawiali osobne oceny grze na różne platformy; w pierwszej dekadzie XXI wieku podejście to zmieniono, publikując jedną recenzję, wskazując w niej zalety i słabe strony poszczególnych wydań. Do momentu wprowadzenia nowej szaty graficznej w 2009, stałą sekcją była „Classic GI”, w której recenzowano po trzy starsze gry na numer i porównywano je z ocenami, jakie wystawiono im po premierze (jeśli były recenzowane przez redakcję).
Redakcja oceniała gry w skali 1–10 z ćwierćpunktami. Ocena w przedziale 1–5 oznaczała grę bardzo słabą, aczkolwiek 1 często wystawiano jako formę żartu, za powód podając np. „zduplikowane przedmioty w skrzynkach”[40]. 6–7 przyznawano grom „przeciętnym”, zapewniającym według redakcji przyzwoitą zabawę, jednak niepozbawioną wad, zaś 10 oznaczało grę „wybitną”, niemal idealną[41][42].
Gry roku wg Game Informera
Game Informer w początkowych latach działalności przyznawał kilka wyróżnień dla najlepszych gier z podziałem na platformy docelowe, okazjonalnie dla najlepszej gry całego roku bez względu na platformę. W 2017 redakcja wstecznie wybrała najlepsze gry z lat 1992–2015[43].
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads