Gerd Heidemann

Gerd Heidemann (ur. 4 grudnia 1931 w Altonie, zm. 9 grudnia 2024 w Hamburgu^[1]) – niemiecki dziennikarz.

Gerd Heidemann

Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1931 Altona
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 2024 Hamburg
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Miejsce zamieszkania	Hamburg
Narodowość	niemiecka

Życiorys

Ukończył staż jako elektryk. W późniejszym okresie kształcił się również jako technik fotograficzny i fotograf^[2]. W sierpniu 1953 roku Heidemann został zatrudniony jako tajny współpracownik w Berlinie Wschodnim pod pseudonimem „Gerhard”. Dziennikarz miał między innymi monitorować przybycie amerykańskiej broni jądrowej do Niemiec Zachodnich dla Stasi i otrzymywać wynagrodzenie agenta za działalność szpiegowską^[3]. W 1954 roku po raz pierwszy pracował dla Sterna, a od września 1955 roku był wolnym strzelcem. Jedno z jego zdjęć z reportażu o Kongo otrzymało w 1965 roku pierwszą nagrodę „World Press Photo Award”^[2]. Był kolekcjonerem pamiątek z czasów hitlerowskich^[4]. Po raz pierwszy ożenił się w 1954 roku. Owocem małżeństwa był syn. Po roku rozwiedli się. W 1960 roku ponownie zawarli małżeństwo, którego owocem była córka. Jednak w 1965 roku ostatecznie małżeństwo się rozpadło. Dziennikarz w 1966 roku ponownie się ożenił ze swoją drugą partnerką. Jednak w 1971 roku para rozstała się^[5]. Przez kilka lat był w związku z Eddą Göring, córką marszałka Rzeszy Hermanna Göringa^[6]. Heidemann poślubił swoją trzecią żonę podczas ceremonii ślubnej w maju 1979 roku. Kobieta była przyjaciółką córki ministra lotnictwa III Rzeszy^[5]. Dziennikarz w 1973 roku zakupił jacht Carin II, który należał dawniej do marszałka^[7]. W związku z tym sprzedał swój dom w celu sfinansowania zakupu^[8]. Jednak po zakupie statku był mocno zadłużony^[9]. W późniejszym okresie spotykał się z dawnymi funkcjonariuszami III Rzeszy^[10]. Po otrzymaniu pieniędzy za spreparowane dzienniki Heidemann kupował drogie nieruchomości^[7]. Poprzez znajomych kolekcjonerów w 1980 roku nawiązał kontakt z fałszerzem Konradem Kujau, który ukrywał się pod pseudonimem Konrad Fischer^[11]. Zakupił od niego 62 rzekome pamiętniki spisane przez Hitlera^[12]. Pochodziły rzekomo od wschodnioniemieckiego generała, który przemycał je do Zachodnich Niemiec^[13], jednak po analizie okazały się fałszywe^[14]. Został skazany na cztery lata i osiem miesięcy pozbawienia wolności za oszustwa^[15].