Gimnazjum Realne w Warszawie

Gimnazjum Realne w Warszawie – siedmioklasowa szkoła realna działająca w Warszawie w latach 1841–1862.

Pałac Kazimierzowski – pierwsza siedziba Gimnazjum Realnego

Uczniowie gimnazjum około 1900 roku

Historia

Została uruchomiona w Warszawie w sierpniu 1841 roku kiedy przyjęto pierwszych 349 uczniów. Pierwszą siedzibą szkoły był Pałac Kazimierzowski. W latach 1841–1842 wybudowano nowy budynek, zaprojektowany specjalnie przez Antonia Corazziego (później budynek Wydziału Biologii Szkoły Głównej)^[1]. Działała do 1862 roku.

Zajęcia kursu klasy siódmej (dwuletniego) miały charakter praktyczny. Akt utworzenia szkoły rozpoczyna się od określenia jej celu, zgodnego z pozytywistyczną zasadą pracy organicznej^[1]:

Głównym zadaniem Gimnazjum Realnego jest przygotowanie młodzieży do zajęć przemysłowych […] nauczanie przedmiotów ścisłych i technicznych oraz przeprowadzane zajęcia praktyczne z farbiarstwa, cukrownictwa, gorzelnictwa, górnictwa, produkcji chemikaliów i maszynoznawstwa, ze szczególnym uwzględnieniem maszyn stosowanych w fabrykach.

Dyrektorem Gimnazjum od lutego 1854 do września 1862 był Maksymilian Łyszkowski^[2]. Wykładowcami byli m.in. Seweryn Zdzitowiecki, Jan Koncewicz, Teofil Rybicki. Dyrektorem szkoły został Karol Frankowski^[1]. Gimnazjum stało się jedną z najlepszych szkół średnich w Królestwie Polskim. W 1844 przyłączono do niego Szkołę Sztuk Pięknych, w 1852 zostało zreorganizowane w celu nadania mu charakteru instytutu technicznego.

Uczniowie (m.in)

• Michał Arcichiewicz,
• Aleksander Kraushar,
• Hipolit Wawelberg,
• Stanisław Krzemiński,
• Jan Baudouin de Courtenay,
• Edward Goldberg,
• Alfred Fuchs,
• Witold Marczewski,
• Edward August Lilpop^[3],
• Zofia Steinberg^[4],
• Henryk Radosław Stolzman^[5],
• Henryk Wernic,
• Witalis Piotr Wilczkowski,
• Henryk Sienkiewicz^[6],
• Konrad Dobrski^[6].

Zobacz też

• Szkoła Główna Warszawska