Global Interpreter Lock

Global Interpreter Lock (GIL, GVL^[1]) – mutex podtrzymywany przez wątek interpretera języka programowania w celu uniemożliwienia współbieżnego wykonywania kodu, nieprzystosowanego do pracy w trybie wielowątkowości. Istnieje dokładnie jedna globalna blokada interpretera dla każdego procesu interpretera.

Aplikacje napisane w językach używających GIL muszą używać osobnych procesów, aby w pełni wykorzystywać potencjał maszyn wieloprocesorowych (każdy proces dysponuje własną, niezależną blokadą).

Dobrą analogią do globalnej blokady interpretera może być spotykana w monolitycznych jądrach systemów operacyjnych globalna blokada jądra, która realizuje niemal identyczne funkcje.

Wady i zalety

Użycie GIL zmniejsza konkurencję pomiędzy wątkami tego samego procesu interpretera. Powoduje to jednak brak wyraźnego zwiększenia wydajności programu, uruchomionego na komputerze wieloprocesorowym^[1].

Stworzenie tej blokady oraz dalszą jej obecność tłumaczyć można:

• zwiększeniem wydajności jednowątkowych programów (brak konieczności każdorazowego blokowania dla każdej struktury danych z osobna)^{[potrzebny przypis]}
• łatwą integracją z bibliotekami języka C, które z reguły nie są przystosowane do pracy w trybie wielowątkowym^[2][1]
• prostsza implementacja odśmiecania pamięci (za pomocą zliczania referencji, które jest nieodporne na race condition)^[2]

Przykłady

Przykłady języków, w których zastosowano GIL:

• Python (dokładniej jego implementacja w C)^[2]
• Ruby^[3] (dotyczy klasycznych implementacji MRI i YARV; JRuby i Rubinius nie mają GIL; używa się także nazwy Giant VM Lock^[1])
• OCaml^[4]