Gotfryd II Brodaty

Gotfryd II Brodaty (zm. 1069) – książę Górnej Lotaryngii w latach 1044–1047 (jako Gotfryd III) i Dolnej Lotaryngii w latach 1065–1069 (jako Gotfryd II).

Gotfryd II Brodaty

książę Górnej Lotaryngii (jako Gotfryd III)
Okres	od 1044 do 1047
książę Dolnej Lotaryngii
Okres	od 1065 do 1069
Dane biograficzne
Data śmierci	1069
Ojciec	Gozelo I Wielki
Żona	Beatrycze
Dzieci	Gotfryd III Garbaty, Ida Lotaryńska, Wiltruda

Był synem Gozelo I Wielkiego, księcia Górnej i Dolnej Lotaryngii. Po śmierci ojca w 1044 roku nadaniem Henryka III Salickiego został księciem Górnej Lotaryngii. Dolna Lotaryngia przypadła młodszemu bratu Gotfryda - Gozelo II Próżniakowi. Wskutek buntu przeciw cesarzowi (wspieranego przez Dirka IV i Baldwina V Flandryjskiego^[1]) został uwięziony i pozbawiony władzy. W 1057 roku wyruszył do Spoleto, które nadał mu jego brat, papież Stefan IX. Utracił je jednak rok później, gdy brat zmarł. W 1059 zainstalował w Stolicy Apostolskiej swojego sojusznika Mikołaja II. W 1065 roku cesarz Henryk IV nadał mu Górną Lotaryngię, którą rządził aż do śmierci.

Poślubił Beatrycze, córkę Fryderyka II, księcia Dolnej Lotaryngii. Z tego małżeństwa pochodzili:

• Gotfryd III Garbaty,
• Ida Lotaryńska, żona Eustachego II z Boulogne,
• Wiltruda.