Grigorij Rossolimo

Grigorij Iwanowicz Rossolimo (ros. Григорий Иванович Россолимо, ur. 5 grudnia^?/17 grudnia 1860 w Odessie, zm. 29 września 1928 w Moskwie) – rosyjski lekarz neurolog.

Grigorij Iwanowicz Rossolimo

Życiorys

Jego dziadek był urodzonym w Kefalonii greckim marynarzem, który osiadł w Odessie i założył tam rodzinę. Ojciec Iwan Grigorjewicz Rossolimo (1821-1888). Grigorij Iwanowicz Rossolimo ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego w 1884 i podjął pracę u Aleksieja Kożewnikowa w klinice chorób nerwowych. Doktoryzował się w 1887 i został docentem w 1889. W następnym roku otrzymał katedrę chorób nerwowych w klinice internistycznej Aleksieja Ostroumowa.

W 1911 był w grupie pracowników naukowych, którzy zrzekli się swoich stanowisk na uczelni w związku z reformami ministra edukacji. Założył wtedy Instytut Psychologii i Neurologii Dziecięcej. W 1917 otrzymał katedrę neuropatologii na I Uniwersytecie Moskiewskim^[1][2]. 17 grudnia 1927 był jednym z przewodniczących (razem z Biechtierewem i Minorem) Pierwszego Wszechzwiązkowego Kongresu Neuropatologów i Psychiatrów, który odbył się w Moskwie^[3].

Jego żoną była Maria Siergiejewna Arkudinskaja^[4]. Mieli córkę Marię (1898–1962).

Zmarł w 1928 roku w Moskwie. Jego mózgowie zbadano w Moskiewskim Instytucie Badań Mózgu; ważyło 1543 g^[3].

Jego przyjacielem był jego kolega ze studiów, Antoni Czechow^[5][6]. Uważa się, że na jego postaci była częściowo wzorowana postać profesora Strawińskiego, kierującego kliniką psychiatryczną bohatera powieści Bułhakowa Mistrz i Małgorzata^[7][8]. W opowiadaniu „Fatalne jaja” profesor Persikow proponującej mu siedmiopokojowe mieszkanie „pociągającej i namiętnej wdowie” radzi leczyć się u profesora Rossolimo.

Dorobek naukowy

Zajmował się m.in. objawami neurologicznymi. Opisał nowy objaw, znany dziś jako objaw Rossolimo^[9]. Był jednym z twórców psychoneurologii dziecięcej^[10].

Wybrane prace

• Страх и воспитание (1887)
• Zur Physiologie der Schleife (Ein Fall von Gliomatose eines Hinterhorns des Rückenmarks)^[11]. (1890)
• Der Analreflex, seine Physiologie und Pathologie. Neurologisches Centralblatt 10, 257-259 (1891)
• Экспериментальный метод при изучении нервных и душевных болезней (1893)
• Zur Symptomatologie und chirurgischen Behandlung einer eigenthümlichen Grosshirncyste^[12]. (1894)
• Zur Frage über die multiple Sklerose und Gliose. Nebst einer Bemerkung über die Vascularisationsverhältnisse der Medulla oblongata^[13]. (1897)
• Ueber Resultate der Trepanation bei Hirntumoren 1. Cysto-glio-sarcoma. 2. Angioma cavernosum^[14]. (1897)
• Ueber Dysphagia amyotactica. Neurologisches Centralblatt 20, 4, 146-151 (1901)
• Recidivierende Facialislahmung bei Migraine. Neurologisches Centralblatt (1901)
• Le réflex profond du gross orteil. Rev Neurol Paris 10, 723–724 (1902)
• Thermoanästhesie und Analgesie als Symptome von Herderkrankung des Hirnstammes^[15]. (1903)
• К вопросу о душевных катастрофах в юношеском возрасте (1903)
• План исследования детской души (1906)
• Экспериментально-психологическое исследование больных и учащихся (1909)
• План исследования детской души в здоровом и болезненном состоянии (1909)
• Методика психилогических профилей (1910)
• Общая характеристика Психологических профилей (1910)
• Краткий метод исследования умственной отсталости (1914)
• Психологические профили дефективных детей (1914)
• Психологические профили. Количественное исследование психических процессов в нормальных и патологических состояниях. Методика (1917)
• Данные психопатологии в вопросе о совместном воспитании (1919)
• План исследования детской души (1922)
• Psychotechnik, "Psychologisches Profil" und Konstitution^[16]. (1925)
• Неврология и психотехника (1926)
• Mein Zehenreflex^[17]. (1927)
• Die experimentell-didaktische Methode im Unterricht der Nervenkrankheiten^[18]. (1927)
• Über akute traumato-syphilitische Erkrankungen des Zentralnervensystems^[19]. (1929)