HMS Dreadnought (1960)

HMS Dreadnought (S101) – pierwszy brytyjski okręt podwodny z napędem atomowym. HMS „Dreadnought” był okrętem myśliwskim (SSN), jednostką hybrydową – z brytyjską przednią częścią kadłuba i amerykańską rufą zaczerpniętą z okrętów typu Skipjack z kompletną siłownią z reaktorem S5W^[1]. Miejsce połączenia brytyjskiej części dziobowej z amerykańską rufą, otrzymało nieoficjalną nazwę "Checkpoint Charlie"^[2]. Rząd Stanów Zjednoczonych wykonał w ten sposób znaczący gest, podkreślając specjalne stosunki łączące USA i Wielką Brytanię, oraz umożliwiając Royal Navy przejście na napęd nuklearny znacznie szybciej, niż byłoby to możliwe w innym przypadku^[2].

HMS Dreadnought (S101)

Klasa	okręt podwodny
Historia
Stocznia	Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	12 czerwca 1959
Wodowanie	21 października 1960
Royal Navy
Wejście do służby	17 kwietnia 1963
Wycofanie ze służby	1980
Los okrętu	odstawiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	3500 t nadwodna 4000 t podwodna
Długość	81 m
Szerokość	9,5 m
Zanurzenie	7,9 m
Napęd
• 1 reaktor S5W • 2 turbiny parowe • 1 śruba • 15000 KM
Prędkość	28 w podwodna 15 w nadwodna
Wyrzutnie torpedowe	6 wyrzutni torped 533 mm, 4 torpedy

W marcu 1971 roku okręt dotarł do Bieguna Północnego^[3]. Wycofany został ze służby w 1980 roku z powodu pęknięcia w reaktorze, po czym oczekuje kasacji w Rosyth (jak na 2016 rok)^[4].