Haguro (1928)

Haguro (jap. 羽黒) – ostatni krążownik ciężki typu Myōkō należący do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej. Jego nazwa pochodzi od góry Haguro w prefekturze Yamagata. Pozostałymi okrętami należącymi do typu były: „Myōkō” (妙高), „Nachi” (那智) i „Ashigara” (足柄).

Zobacz też: inne okręty o tej nazwie.

Haguro

„Haguro” w 1931 roku
Klasa	ciężki krążownik
Typ	Myōkō
Historia
Stocznia	Nagasaki
Położenie stępki	16 marca 1925
Wodowanie	24 marca 1928
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	25 kwietnia 1929
Wycofanie ze służby	16 maja 1945
Los okrętu	zatopiony w cieśninie Malakka przez ostrzał artyleryjski i torpedy
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	13 500 t
Długość	201,7 m
Szerokość	20,73 m
Zanurzenie	6,32 m
Napęd
cztery turbiny o łącznej mocy 130 000 KM 12 kotłów Kampona
Prędkość	36 węzłów (67 km/h)
Zasięg	8000 mil morskich (15 000 km) przy prędkości 14 węzłów (26 km/h)
Uzbrojenie
10 dział 203 mm (5x2) 6 dział 120 mm (do 1934) 8 dział 127 mm (od 1935) 2 działka przeciwlotnicze 13 mm 12 wyrzutni torpedowych 610 mm[1]
Opancerzenie
burtowy pas pancerny: 100 mm pokład: 37 mm wieże: 25 mm barbety: 75 mm
Wyposażenie lotnicze
2 wodnosamoloty
Załoga	773 oficerów i marynarzy

Wyporność okrętów tego typu wynosiła 13 500 t, a ich długość 201 m. Były w stanie rozwinąć prędkość do 36 węzłów (67 km/h) i przenosić dwa wodnosamoloty, a ich uzbrojenie składało się z dziesięciu dział 203 mm w pięciu dwudziałowych wieżach. W tym czasie kiedy były budowane posiadały najcięższe uzbrojenie ze wszystkich typów krążowników na świecie.

Służba

„Haguro” podczas amerykańskiego ataku lotniczego na Rabaul 2 listopada 1943 roku

Stępkę pod „Haguro” położono w stoczni Mitsubishi w Nagasaki 16 marca 1925 roku, wodowanie i nadanie imienia odbyło się 24 marca 1928 roku, a przyjęcie do służby w Cesarskiej Marynarce 25 kwietnia 1929 roku. Jego służba podczas II wojny światowej rozpoczęła się w Holenderskich Indiach Wschodnich, gdzie wdał się w walkę z nieprzyjacielem koło Makasaru 8 lutego 1942 roku. Odgrywał on główną rolę w bitwie na Morzu Jawajskim 27 lutego 1942 roku i był zaangażowany w zatopienie HMS „Exeter” i holenderskiego okrętu flagowego „De Ruyter” oraz HMS „Encounter”(inne języki) w innej akcji na południe od Borneo 1 marca 1942 roku.

7 maja 1942 roku „Haguro” wziął udział w bitwie na Morzu Koralowym. Następnie, 24 sierpnia 1942 roku, wziął udział w bitwie koło wschodnich Wysp Salomona, a także w ewakuacji z Guadalcanalu pod koniec stycznia 1943 roku. Podczas bitwy w Zatoce Cesarzowej Augusty 2 listopada 1942 roku odniósł lekkie uszkodzenia. 19 czerwca 1944 roku przetrwał on bitwę na Morzu Filipińskim, a między 23 a 25 października 1944 roku został lekko uszkodzony w bitwie w zatoce Leyte.

Utrata

W maju 1945 roku „Haguro” stał się celem brytyjskiej operacji „Dukedom” i wpadł w zasadzkę. 26. Flotylla Niszczycieli odnalazła go razem z niszczycielem „Kamikaze” wkrótce po północy 16 maja 1945 roku i rozpoczęła atak. Podczas bitwy „Kamikaze” został lekko uszkodzony, ale „Haguro” został ostrzelany przez artylerię i trafiony trzema torpedami Mark IX. „Haguro” zaczął szybko tonąć i osiągnął 30 stopni przechyłu.

O godzinie 2:32 „Haguro” zaczął tonąć rufą w cieśninie Malakka, 89 km od Penang. „Kamikaze” uratował 320 rozbitków. 900 ludzi, w tym wiceadmirał Hashimoto i kontradmirał Sugiura poszli na dno razem z okrętem. Kontradmirał Sugiura pośmiertnie został awansowany do stopnia wiceadmirała 16 maja 1945 roku. Bitwa była ostatnią walką artyleryjską jaką kiedykolwiek stoczono pomiędzy okrętami nawodnymi.

„Haguro” został skreślony z listy floty 20 czerwca 1945 roku.

Wrak został odnaleziony w 2003 roku wykazując poważne uszkodzenia nadbudówki z jego ostatniej i wcześniejszych bitew.