Hahn (herb szlachecki)

Hahn – polski herb szlachecki – pochodzenia inflanckiego i pomorskiego, przybyły na ziemie polskie z terenu Meklemburgii. Przez niektórych heraldyków uważany za pierwowzór polskiego herbu szlacheckiego Kur, przez innych zaś typowany jako osobny herb innego pochodzenia, jedynie wykazujący podobieństwo do tego herbu.

Osobny artykuł: Kurowie (ród rycerski).

Hahn

Typ herbu	szlachecki
Dewiza	Primus sum qui deum Laudat
Alternatywne nazwy	Hahn
Pierwsza wzmianka	W księstwie pomorskim, znany od 1230. W Polsce od 1752 r.

Herb baronów Hahn w Herbarzu Baltisches Wappenbuch.

Herb Hahn

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu srebrnym, kogut czerwony, ze wzniesioną do góry prawą łapą.

Klejnot: samo godło.

Labry: czerwone, podbite srebrem.

Dewiza Primus sum qui deum Laudat – Jestem pierwszym głoszącym chwałę Boga.

Symbolika

Jest to herb mówiący: Hahn oznacza koguta w języku niemieckim.

Pierwsze wzmianki

Herb notowany jest w polskiej heraldyce od roku 1752.

Potwierdzony on został wraz z indygenatem na szlachectwo, dla kapitana wojsk koronnych – Krzysztofa Hahna, kawalera Legii Honorowej, osiadłego na terenie miasta Włocławek.

Herb Hahn, to symbol starej rodziny szlacheckiej z Meklemburgii, noszącej nazwisko Hahn (pierwotnie Hane). Pierwsze dokumenty sygnowane pieczęcią herbową z października 1230 roku, przechowywane są w archiwum państwowym w Meklemburgii^[1].

Herbowni

Hahn.