Hardingfele

Hardingfele – norweski instrument muzyczny ludowy z grupy chordofonów smyczkowych^[1].

Hardingfele

hardingfela

Klasyfikacja naukowa	321.322-71 Chordofon złożony
Klasyfikacja praktyczna	instrument smyczkowy
Podobne instrumenty	viola d’amore

Hardingfele są podobne do skrzypiec^[2], mają nieco węższy korpus z wypukłymi płytami górną i dolną; nie mają ujednoliconego stroju^[1]. Poza czterema strunami melodycznymi mają 4 lub 5, rezonujących podczas gry strun burdonowych, które rozciągnięte są pod szyjką^[3]. Są zazwyczaj bogato zdobione inkrustacjami z masy perłowej i ornamentami wykonanymi tuszem^[4].

Szyjka instrumentu jest krótka, podstrunnica płaska, a podstawek tylko lekko wyoblony – taka konstrukcja przystosowuje go do gry w pierwszej pozycji, i smyczkowania dwóch strun jednocześnie. Spośród rozmaitych strojów najpopularniejszym jest a, d¹, a¹, e^2[1].

Hardingfele pojawiły się w połowie XVII wieku w południowo-zachodniej części Półwyspu Skandynawskiego. W XVIII wieku rozpowszechniły się głównie za pośrednictwem warsztatu lutniczego Isaka Nilssena Botnena(inne języki) i jego syna – Tronda Isaksena Flatebø^[5]. Używane były przede wszystkim do wykonywania muzyki akompaniującej tańcom (bygdedans(inne języki)^[6])^[4]. W muzyce poważnej wykorzystywał je m.in. Edvard Grieg^[5]. Od końca XX wieku ich wykorzystanie jest wznawiane w ruchu odnowy kultury ludowej^[1]; są symbolem norweskiej kultury narodowej^[4][1].