Harrawi

Harrawi (arab. ‏هرّاوي‎) – dawna palestyńska wieś w Dystrykcie Safedu. Wysiedlona w czasie wojny arabsko-izraelskiej, 25 maja 1948, przez pierwszy batalion Palmachu. Znajdowała się 18 km na północny wschód od Safedu.

Harrawi

‏هرّاوي‎

Państwo	Mandat Palestyny
Dystrykt	Dystrykt Safedu
Wysokość	500 m n.p.m.
Populacja (1931) • liczba ludności	148
Data zniszczenia	25 maja 1948
Powód zniszczenia	atak Palmachu
Obecnie	okolice Ramot Naftali
Położenie na mapie Mandatu Palestyny Harrawi
33°05′27″N 35°33′28″E
Strona internetowa

Historia

Mieszkańcy Harrawi byli potomkami Beduinów z arabskiego plemienia al-Hamdun. Istnieją dowody sugerujące, że wieś była zamieszkana już w początkach okresu bizantyjskiego, ślady greckich napisów, stare mury, mozaikowe podłogi i prasa do wina^[1].

Dzieje współczesne

W spisie ludności Palestyny z 1931, przeprowadzonym przez władze brytyjskiego mandatu, Arab el Hamdun liczył 148 mieszkańców, muzułmanów, w 36 budynkach mieszkalnych^[2].

Harrawi znajdowało się na szczycie wzgórza we wschodniej Górnej Galilei, z widokiem na równinę al-Hula, która łączyła ją z wioską Kadas. Obszar jest zalesiony, ale osadnicy przekształcili wiele gruntów na cele rolnicze, biorąc pod uwagę, że do 1945 roku 551 dunamów (miejscowa jednostka powierzchni) zostało wydzielonych na uprawę zbóż^[1].

Większość mieszkańców była zatrudniona w rolnictwie zbożowym, które zdominowało cały obszar uprawny wokół tej wsi^[3].

Obecnie najbliżej miejsca wioski znajduje się Ramot Naftali, ale nie na ziemi Harrawi, lecz na ziemi sąsiedniego An-Nabi Jusza^[1].

Palestyński historyk Walid Chalidi tak opisał to miejsce w 1992^[1]:

Nie widać śladów wioski, gdyż lasy pokrywają zbocza i szczyt wzgórza, na którym się znajdowała. Niektóre z tych ziem w okolicy są zalesione, podczas gdy inne zostały obsadzone przez Izraelczyków z drzewami owocowymi.