Harry F. Sinclair

Harry F. Sinclair (ur. 6 lipca 1876 w Wheeling w stanie Wirginia Zachodnia, zm. 10 listopada 1956 w Pasadenie w Kalifornii^[1]) – amerykański przedsiębiorca i przemysłowiec, założyciel przedsiębiorstwa naftowego Sinclair Oil Corporation(inne języki), w latach 20. XX wieku zamieszany w aferę Teapot Dome(inne języki).

Zobacz też: Harry Sinclair.

Harry F. Sinclair

Harry F. Sinclair (1923)
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1876 Wheeling, Wirginia Zachodnia
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1956 Pasadena, Kalifornia
Zawód, zajęcie	przedsiębiorca, przemysłowiec
Narodowość	amerykańska
Alma Mater	Uniwersytet Kansas

Życiorys

W latach 1897–1898 studiował farmację na Uniwersytecie Kansas. Po ukończeniu studiów krótko pracował w branży aptecznej. Po 1901 roku zaczął pracować w przemyśle naftowym. W 1916 roku założył Sinclair Oil and Refining Corporation, przemianowaną później na Sinclair Oil Corporation(inne języki). Przedsiębiorstwo w przeciągu kilku lat stało się jednym z największych producentów ropy naftowej na świecie^[1].

W 1922 roku został zamieszany w tzw. aferę Teapot Dome(inne języki), skandal związany z przyznaniem bez przetargu złóż ropy naftowej w Wyoming Sinclair Oil, w zamian za łapówki dla Alberta B. Falla(inne języki), sekretarza do spraw wewnętrznych w administracji prezydenta Warrena Hardinga^[1][2]. Po ujawnieniu skandalu umowa została rozwiązana. Sinclair wraz z kilkoma innymi przedsiębiorcami zamieszanymi w skandal został oskarżony i sądzony za korupcję i utworzenie grupy, której celem była defraudacja pieniędzy z budżetu państwa. Proces przerwano po ogłoszeniu, że Sinclair poprosił agencję detektywistyczną o znalezienie ławnika, który mógłby po przekupstwie głosować za uniewinnieniem Sinclaira. W drugim procesie Sinclair został uniewinniony po tym, jak ława przysięgłych orzekła, że rząd nie znalazł dowodów, by oskarżony wspierał Falla w celu uzyskania pewnych korzyści^[1].

Równolegle odbywał się proces, w którym Sinclair został oskarżony o obrazę sądu i Senatu po tym, jak odmówił udzielenia odpowiedzi na część pytań w trakcie śledztwa w sprawie afery Teapot Dome. Za obrazę został w 1929 roku skazany na sześć i pół miesięcy pozbawienia wolności. Po odbyciu kary wrócił do działalności gospodarczej. Podczas wielkiego kryzysu gospodarczego 1929–1935 rozbudowywał sieć rurociągów i rafinerii oraz kupował podupadłe firmy naftowe. W 1949 roku przeszedł na emeryturę^[1].