Henryk Ciereszko

Henryk Ciereszko (ur. 9 września 1955 w Hermanówce) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup pomocniczy białostocki od 2012.

Henryk Ciereszko

Biskup tytularny Dices
Henryk Ciereszko (2019)
In Misericordia Tua speravi Zaufałem Twemu miłosierdziu
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	9 września 1955 Hermanówka
Biskup pomocniczy białostocki
Okres sprawowania	od 2012
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 czerwca 1981
Nominacja biskupia	17 listopada 2012
Sakra biskupia	15 grudnia 2012

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 grudnia 2012
Miejscowość	Białystok
Miejsce	bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	Edward Ozorowski
Współkonsekratorzy	Celestino Migliore Stanisław Szymecki

Życiorys

Urodził się 9 września 1955 w Hermanówce^[1] w rodzinie Jana i Marii Ciereszków^[2][3]. W 1974 złożył egzamin dojrzałości w VI Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku^[1]. Następnie odbył studia w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku. Święceń prezbiteratu udzielił mu 14 czerwca 1981 w prokatedrze białostockiej biskup Edward Kisiel, administrator apostolski w Białymstoku. Magisterium obronił na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[4]. W 1983 rozpoczął studia specjalistyczne w zakresie teologii fundamentalnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1985 uzyskał licencjat, a w 1988 doktorat na podstawie dysertacji Metoda apologetyczna Pawła Swietłowa^[1]. Również tam na podstawie rozprawy Życie i działalność błogosławionego Michała Sopoćki (1888–1975). Pełna biografia apostoła miłosierdzia Bożego uzyskał w 2013 stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych o specjalności teologia duchowości^[5].

W latach 1981–1983 pracował jako wikariusz w parafii św. Kazimierza i Matki Boskiej Częstochowskiej w Mońkach, zaś w latach 1988–1990 w parafii św. Rocha w Białymstoku, jednocześnie będąc duszpasterzem akademickim. W 1994 został archidiecezjalnym cenzorem publikacji o treści związanej z religioznawstwem i naukami humanistycznymi. W 2000 objął funkcję ojca duchownego kapłanów archidiecezji białostockiej. Przyjął również stanowisko rzecznika sprawiedliwości białostockiego sądu metropolitalnego oraz wszedł w skład rady kapłańskiej archidiecezji. Od 1998 był wicepostulatorem w procesie beatyfikacyjnym księdza Michała Sopoćki. Postać Sopoćki opisał w kilku publikacjach książkowych. W 2003 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości, a w 2008 został prepozytem, kanonikiem gremialnym Białostockiej Kapituły Metropolitalnej^[1]. W 2011 został członkiem zwyczajnym Międzynarodowej Akademii Miłosierdzia przy sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach^[6].

W 1990 został prefektem alumnów Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku. Od 1995 do 1998 oraz od 2001 do 2008 był ojcem duchownym alumnów białostockiego seminarium. Prowadził w nim wykłady z propedeutyki teologii, teologii życia wewnętrznego oraz teologii fundamentalnej. Był również wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku, Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie, Archidiecezjalnego Kolegium Teologicznego w Białymstoku oraz Polskiego Centrum Katechetycznego w Wilnie^[1].

17 listopada 2012 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji białostockiej ze stolicą tytularną Dices^[7][8]. Święcenia biskupie otrzymał 15 grudnia 2012 w archikatedrze białostockiej. Głównym konsekratorem był Edward Ozorowski, arcybiskup metropolita białostocki, zaś współkonsekratorami Stanisław Szymecki, arcybiskup senior białostocki, i arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce^[9]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In Misericordia Tua speravi” (Zaufałem Twemu miłosierdziu)^[10]. Od 26 marca do 3 września 2021, po objęciu przez arcybiskupa Tadeusza Wojdę arcybiskupstwa gdańskiego, zarządzał archidiecezją jako administrator^[4][11].

W Konferencji Episkopatu Polski w latach 2015–2025 był przewodniczącym Zespołu ds. Sanktuariów^[12][13], w 2016 został przewodniczącym Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi^[14] i delegatem ds. Dialogu Katolików i Muzułmanów ^[15], a w 2017 delegatem ds. Ruchu „Wiara i światło” oraz Fundacji „L’Arche”^[16], ponadto w 2016 wszedł w skład Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy^[14], a w 2017 Komisji Maryjnej^[16].