Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Henryk Grzondziel
duchowny katolicki, biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Henryk Grzondziel (ur. 26 lipca 1897 w Załężu, zm. 24 maja 1968 w Grudzicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy opolski w latach 1959–1968 (do 1967 formalnie gnieźnieński).
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 26 lipca 1897 w Załężu[1]. Absolwent liceum w Zabrzu z 1916. W trakcie I wojny światowej walczył na froncie wschodnim jako żołnierz armii niemieckiej. Od 1918 do 1922 studiował teologię na Uniwersytecie Wrocławskim[2]. 17 marca 1923 przyjął we Wrocławiu święcenia kapłańskie. Był nauczycielem języka polskiego i duszpasterzem środowisk polonijnych we Wrocławiu. Pracował w Bytomiu i Zabrzu, był proboszczem w Wójtowej Wsi i Wrocławiu, ojcem duchownym w seminarium. W 1926 doktoryzował się[3]. Po zakończeniu wojny był duszpasterzem i profesorem seminarium duchownego we Wrocławiu. W latach 1953–1956 deportowany z terenu archidiecezji wrocławskiej[4]. Był wikariuszem generalnym i konsultorem diecezjalnym w Opolu. W latach 1954–1958 był proboszczem parafii św. Anny[5] w Krzyżanowicach. W 1958 został proboszczem w Nowej Wsi Królewskiej.
20 maja 1959 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i biskupem tytularnym Athribis, skierowanym do pracy duszpasterskiej w Opolu. Sakrę biskupią przyjął 16 sierpnia 1959 z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Oficjalnie został mianowany biskupem pomocniczym diecezji opolskiej 16 października 1967.
Uczestniczył w drugiej i czwartej sesji Soboru Watykańskiego II w 1963 i 1965[4].
Zmarł 24 maja 1968 roku w Grudzicach[3], gdzie trzy dni później został pochowany na przykościelnym cmentarzu[4].
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads