Henryk Lipszyc

Henryk Lipszyc (ur. 17 maja 1941 we Lwowie) – polski japonista, tłumacz i dyplomata.

Henryk Lipszyc

Data i miejsce urodzenia	17 maja 1941 Lwów
Ambasador RP w Japonii
Okres	od 1991 do 1996
Poprzednik	Ryszard Frąckiewicz
Następca	Jerzy Pomianowski
Odznaczenia

Życiorys

Wywodzi się ze środowiska żydowskiego, syn Samuela^[1]. W 1964 ukończył studia japonistyczne w Instytucie Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję asystenta w Zakładzie Orientalistycznym PAN. W latach 1972–1978 studiował na różnych uczelniach japońskich m.in. na Uniwersytecie Waseda i Uniwersytecie Tokijskim.

Po powrocie do Polski został wykładowcą na kierunku japońsko-koreańskich studiów Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Był działaczem NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze. Po wprowadzeniu stanu wojennego, od 21 grudnia 1981 do 25 lutego 1982 internowany w Białołęce^[1].

Obecnie wykłada w warszawskim Collegium Civitas^[2]. Tłumaczył na język polski dzieła japońskich pisarzy: Kenkō Yoshidy, Makoto Satō, Kōbō Abe, Yasunariego Kawabaty oraz Yukio Mishimy.

W 1987 roku zajmował stanowisko „visiting professor” na Wydziale Studiów Orientalistycznych na Uniwersytecie Telawiwskim.

W latach 1991–1996 pełnił funkcję ambasadora Polski w Japonii.

Członek rady programowej Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii Otwarta Rzeczpospolita.

Żonaty z pisarką i tłumaczką – Katarzyną Akst-Lipszyc^[3] (zm. 2017)^[4]. Ojciec Pawła, Michała i Adama^[5].

Przekłady

• Yasunari Kawabata – Meijin – mistrz go
• Mark Kac – Zagadki losu (z angielskiego wspólnie z Katarzyną Akst-Lipszyc)
• Yukio Mishima – Zimny płomień
• Osamu Dazai – Zatracenie
• Jun’ichirō Tanizaki – Pochwała cienia

Odznaczenia i wyróżnienia

20 kwietnia 2002 roku został odznaczony japońską Złotą i Srebrną Gwiazdą Orderu Wschodzącego Słońca^[6][7].

26 października 2005 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w promowaniu gospodarki polskiej^[8].

W 2013 roku z żoną otrzymali Medale za Długoletnie Pożycie Małżeńskie^[9].

W 2020 roku otrzymał Nagrodę „Literatury na Świecie” za przekład Zapisków dla zabicia czasu^[10] oraz nagrodę literacką ZAiKS-u za przekład literatury obcej na język polski^[11].