Henryk Woliński (1901–1986)

Henryk Woliński ps. „Wacław”, „Zakrzewski” (ur. 1901, zm. 12 marca 1986) − członek polskiego podziemia w czasie II wojny światowej, żołnierz AK w randze pułkownika, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Zobacz też: inne osoby o nazwisku Henryk Woliński.

Henryk Woliński

Wacław, Zakrzewski

pułkownik
Data urodzenia	1901
Data śmierci	12 marca 1986
Przebieg służby
Lata służby	1942−1945
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	Biuro Informacji i Propagandy
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	prawnik
Odznaczenia

Życiorys

Był prawnikiem, przed wojną pracował w Prokuratorii Generalnej w Warszawie^[1] i był członkiem Stronnictwa Demokratycznego^[2]. Jego żona była Żydówką, dzięki niej miał wielu przyjaciół wśród Żydów.

1 lutego 1942 został szefem nowo utworzonego Referatu Żydowskiego w Biurze Informacji i Propagandy AK^[3]. Utrzymywał kontakty z organizacjami podziemnymi działającymi na terenie polskich gett i opracowywał raporty na ten temat Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Jeden z nich dotyczył eksterminacji ludności żydowskiej w obozie zagłady w Treblince. Był jednym z inicjatorów powstania Rady Pomocy Żydom (Żegoty).

W latach 1942−1943 udzielił w swoim mieszkaniu pomocy kilkorgu Żydom − uciekinierom z warszawskiego getta^[4]. Po powstaniu warszawskim wyszedł z miasta wraz z ludnością cywilną^[5]. Po wojnie zamieszkał w Katowicach.

W 1974 Instytut Jad Waszem nadał Henrykowi Wolińskiemu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.

14 kwietnia 2008 został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[6].