Igłówka brązowawa

Igłówka brązowawa (Heyderia abietis (Fr.) Link) – gatunek grzybów należący do rzędu tocznikowców (Helotiales)^[1].

Igłówka brązowawa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	patyczniaki
Rząd	tocznikowce
Rodzina	Cenangiaceae
Rodzaj	igłówka
Gatunek	igłówka brązowawa
Nazwa systematyczna
Heyderia abietis (Fr.) Link Handb. Erk. Gew. 3: 312 (1833)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Heyderia, Cenangiaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1821 roku Elias Fries, nadając mu nazwę Mitrula abietis. Obecną nazwę nadał mu w 1833 r. Johann Heinrich Friedrich Link^[1]. Pozostałe synonimy:

• Gymnomitrula abietis (Fr.) S. Imai 1941
• Leotia mitrula Pers. 1801
• Leotia mitrula var. strobilina Alb. & Schwein. 1805
• Leotia mitrula var. vulgaris Alb. & Schwein. 1805^[2].

Polska nazwa występuje w pracy M.A. Chmiel w 2006 roku^[3].

Morfologia

Owocniki

Typu apotecjum, złożony z główki i trzonu. Główka cylindryczna o szerokości 2 mm i żółtej, gładkiej powierzchni. Trzon o wysokości 3 mm, szerokości 0,4 mm, czerwonawo brązowy, delikatnie oprószony^[4].

Cechy mikroskopowe

Askospory 10–19,8 × 2,1–3,5 μm, Q= 3,57–6,84, wrzecionowato cylindryczne, czasami zakrzywione, gładkie, szkliste, bez przegród, z kilkoma małymi gutulami. Worki 55–64 × 5,8–7 μm, 8-zarodnikowe, maczugowato-cylindryczne, z tępo stożkowatymi, amyloidalnymi wierzchołkami. Parafizy 58–67 × 2,9–4 μm, szkliste, cylindryczne z tępymi wierzchołkami i przegrodami. Strzępki w skórce trzonu ułożone palisadowo, maczugowate, 14–23 × 4,7–8,2 μm. Kontekst w trzonie złożony z równoległych strzępek o szerokości 3,0–8,5 μm i ścianach inkrustowanych pigmentem^[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji^[5]. M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła kilka stanowisk tego gatunku w Polsce^[3]. W późniejszych latach również podano jego stanowiska^[6], aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[7].

Saprotrof rozwijający się na opadłych igłach jodły, sosny i świerka^[3]. Zazwyczaj owocniki pojawiają się masowo, ale na jednej igle tylko jeden. Z powodu niewielkich rozmiarów są trudno dostrzegalne^[4].