Holger Pedersen

Holger Pedersen (ur. 7 kwietnia 1867, Gelballe; zm. 25 października 1953, Hellerup) – duński językoznawca^[1]. Był uczniem Filippa Fiodorowicza Fortunatowa^[2]. W 1897 uzyskał stopień doktora^[3]. Zajmował się językoznawstwem ogólnym, zwłaszcza porównawczym indoeuropejskim^[2]. Dał się poznać jako wybitny znawca języków celtyckich^[2]. Wydał między innymi dwutomową monografię Vergleichende Grammatik der keltischen Sprachen (1909–13)^[2][3]. Był prekursorem teorii nostratycznej^[4].

Czeski językoznawca Miloš Dokulil, który był uczniem Pedersena, wspominał go jako jednoho z nejmoudřejších lidí, se kterými se v životě setkal (jednego z najmądrzejszych ludzi, z którymi się w życiu zetknął)^[5].