I liga polska w piłce nożnej (1952)

I liga w piłce nożnej 1952 – 18. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej.

I Liga 1952

1951 1953
Szczegóły
Państwo	Polska
Organizator	PZPN
Poziom ligowy	Pierwszy
Edycja	18
Liczba zespołów	12
Zwycięzca	Unia Chorzów (7. tytuł)
Król strzelców	Gerard Cieślik[1] (11)

Rozgrywki skrócone z powodu przygotowań do letnich igrzysk olimpijskich w Helsinkach. Oprócz rozgrywek ligowych rozegrano także pierwszy puchar ligi polskiej pod nazwą Puchar Zlotu Młodych Przodowników. Brały w nim udział kluby z I ligi, bez reprezentantów kraju.

Absolutnym beniaminkiem ligi był OWKS Kraków.

Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1952
Rozgrywki	P	Nazwa
Centralne	I	I liga
	II	II liga
Okręgowe (20 okręgów)	III	1 Klasa wojewódzka
	IV	2 Klasa wojewódzka
	V	3 Klasa wojewódzka

Sezon zasadniczy

RCH

PBT

CRA

WKR

LPO

LEG

LGD

WAK

AKS

RAD

PWA

ŁKS

Lokalizacja klubów grających w I lidze 1952

Grupa I

Msc.	Nazwa klubu	M	Zw.-Rem.-Por.	Pkt.	Bramki
1	Unia Chorzów	10	5-2-3	12	19:14
2	Ogniwo MPK Kraków	10	4-3-3	11	13:11
3	Kolejarz Poznań	10	4-2-4	10	17:15
4	Budowlani Gdańsk (b)	10	4-2-4	10	16:21
5	Budowlani Chorzów	10	4-1-5	9	12:13
6	Kolejarz Warszawa	10	3-2-5	8	16:19

Grupa II

Msc.	Nazwa klubu	M	Zw.-Rem.-Por.	Pkt.	Bramki
1	Ogniwo Bytom	10	5-4-1	14	18:7
2	Gwardia Kraków	10	5-2-3	12	11:12
3	CWKS Warszawa	10	4-2-4	10	24:14
4	OWKS Kraków (b)	10	2-5-3	9	11:11
5	Górnik Radlin	10	3-2-5	8	11:16
6	ŁKS-Włókniarz Łódź	10	3-1-6	7	9:24

	Kwalifikacja do finału
	Degradacja do II ligi
(b)	Beniaminek

Rozgrywki w obu grupach zakończono 2 listopada 1952, wskutek czego do finału zakwalifikowali się zwycięzcy grup, zaś zdegradowane zostały zespoły z ostatniego miejsca w grupach^[2]

Najlepsi Strzelcy

Gole	Strzelcy	Drużyny
11	Gerard Cieślik	Unia Chorzów
8	Oskar Brajter	CWKS Warszawa
7	Zdzisław Mordarski	Gwardia Kraków
	Wacław Sąsiadek	CWKS Warszawa

Wg ^[3]

• Tabela łącznie z finałem.

Finał

• 09.XI.1952 (na stadionie Unii): Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 2:2 (1:0). Sędzia Edward Sperling (Łódź) zdecydował, że z uwagi na niezdatne do gry warunki atmosferyczne (porywisty wiar) oraz terenowe (murawa boiska pokryta śniegiem i błotem) spotkanie zostało uznane za mecz towarzyski i ostatecznie skrócone o 10 ostatnich minut. Decyzją przedstawicieli GKKF wyznaczono nowy termin meczu mistrzowskiego na 13 listopada 1952^[4][5][6]
• 13.XI.1952 (na stadionie Unii): Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 7:0 (3:0). Gole: Cieślik 20', przed 45', 48', 54', Alszer 21', 55', Mądry 83'. Sędzia Edward Sperling (Łódź). Widownia: ok. 20 000^[7]
• Ogniwo Bytom – Unia Chorzów 0:0. Sędzia: Józef Szlajfer (Szczecin). Widownia: 35 000^[8][9]
  • Ogniwo: Bem – Olejniczak, Lelonek, Cichoń – Narloch, Kauder – Procak, Trampisz (Mahseli), Kempny, Buczma, Kruk. Trener: Ryszard Koncewicz.
  • Unia: Wyrobek – Gebur, Bartyla, Bomba – Suszczyk (kpt.), Siekiera – Przecherka, Cieślik, Alszer, Cebula, Kubicki. Trener: Teodor Peterek.

Tytuł mistrzowski zdobyła Unia Chorzów.

Klasyfikacja końcowa

1. Unia Chorzów
2. Ogniwo Bytom
3. Ogniwo MPK Kraków
4. Gwardia Kraków
5. Kolejarz Poznań
6. CWKS Warszawa
7. Budowlani Gdańsk
8. OWKS Kraków
9. Budowlani Chorzów
10. Górnik Radlin
11. Kolejarz Warszawa
12. ŁKS -Włókniarz Łódź

Miejsca 1, 3, 5, 7, 9, 11 zajęły kluby z grupy zwycięzcy finału.

Klasyfikacja medalowa mistrzostw Polski po sezonie

Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.

	Klub
1.	Ruch Chorzów	7	1	2
2.	Cracovia	5	2	2
3.	Wisła Kraków	4	7	5
4.	Pogoń Lwów	4	3	0
5.	Warta Poznań	2	5	7
6.	Polonia Warszawa	1	2	2
7.	Garbarnia Kraków	1	1	0