Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Ryszard Koncewicz
polski piłkarz i trener piłkarski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Ryszard Tadeusz Koncewicz (ur. 12 kwietnia 1911 we Lwowie[1], zm. 15 marca 2001 w Warszawie[2]) – polski piłkarz, trener, działacz piłkarski, selekcjoner reprezentacji Polski, żołnierz, podporucznik WP.
Remove ads
Piłkarz
Grał na pozycjach pomocnika i napastnika. Występował w drużynach Lechii Lwów (1927–1939) i Polonii Bytom (1945–1946). Należał także do drużyny „Lwów” w oflagu IIC Woldenberg.
Trener
Prowadził drużyny OMTUR-Rozbark (1946?) Lechii Gdańsk (1949), Ruchu Chorzów (1950–1952, tytuł mistrza Polski przyznany za zdobycie Pucharu Polski w 1951), Polonii Bytom (1952–1955, mistrzostwo Polski 1954, Wicemistrzostwo Polski 1952), Legii Warszawa (1956–1958, mistrzostwo Polski i Puchar Polski 1956) oraz Gwardii Warszawa.
Selekcjoner
Współpracę z reprezentacją Polski rozpoczął w 1948 jako pomocnik trenera Wacława Kuchara. W 1950 pełnił funkcję trenera, a następnie trenera-selekcjonera. Tę funkcję pełnił również w latach 1951–1952, w 1953 oraz w latach 1955–1956. W latach 1956–1957 ponownie zajmował stanowisko trenera drużyny narodowej. Podobną funkcję pełnił w kilkunastu meczach w latach 1959–1962 oraz od 1964. W latach 1964–1966 był również jednym z selekcjonerów reprezentacji. Samodzielny selekcjoner w okresie od lutego 1968 do końca listopada 1970.
Działacz
Wieloletni działacz Polskiego Związku Piłki Nożnej: członek Zarządu i szef Rady Trenerów (1951–1953), szef Rady Trenerów, szef szkolenia, szef sekcji trenerskiej (1954–1956 i 1961–1971) oraz wiceprezes ds. szkolenia (1979–1980).
Wojna i konspiracja
Zmobilizowany w sierpniu 1939, wziął udział w obronie Warszawy. Wzięty do niewoli spędził pierwszy jeniecki okres w obozach Nienburg i Spittal, a dalsze lata niewoli w oflagu II C Woldenberg, w dzisiejszym Dobiegniewie. Działał w konspiracji obozowej. Odpowiadał za sprawy organizacyjne i szkoleniowe klubu sportowego „Lwów” w oflagu, który założył z innymi lwowiakami[3]. Pod koniec życia działał w Warszawskim Kole Woldenberczyków i był prezesem Koła Funduszu Koleżeńskiego Woldenberczyków. Bywał gościem honorowym Dobiegniew CUP (turniej piłkarski dla młodzieży)[4].
Jest pochowany na stołecznym cmentarzu Bródnowskim[5] (kwatera 69F-2-9).

Remove ads
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyżem Walecznych dwukrotnie
- Honorowy Obywatel Dobiegniewa (1995)[4]
Uwagi
- Dane tylko z sezonu 1931.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads