Igła w Osterwie

Igła w Osterwie (słow. Ihla v Ostrve, niem. Elisenturm, węg. Erzsike-torony^[1]) – smukła skalna igła o wysokości 1877 m n.p.m.^[2] (według wcześniejszych pomiarów ok. 1890 m n.p.m.^[3][4] lub 1872 m^[5]) położona w zachodnich stokach masywu Osterwy opadających w kierunku Doliny Mięguszowieckiej w słowackiej części Tatr Wysokich. Igła w Osterwie znajduje się w górnej części żebra skalnego, które opada na zachód spod masywu Osterwy (dokładnie Zadniej Osterwy). Od wierzchołka Zadniej Osterwy jest ona oddzielona Wyżnim Siodełkiem pod Igłą, a od sąsiadującej z nią na północnym zachodzie Małą Igłą w Osterwie oddziela ją Niżnie Siodełko pod Igłą. Na wierzchołek Igły w Osterwie nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona popularnym szczytem wspinaczkowym uczęszczanym przez taterników w celach treningowych.

Igła w Osterwie

Ihla v Ostrve

Igła w Osterwie widoczna znad Popradzkiego Stawu
Państwo	Słowacja
Położenie	powiat Poprad
Pasmo	Tatry Wysokie, Karpaty
Wysokość	1877 m n.p.m.
Wybitność	25 m
Pierwsze wejście	7 lipca 1904 Ernst Dubke i Johann Franz senior
Położenie na mapie Tatr Igła w Osterwie
Położenie na mapie Karpat Igła w Osterwie
49°08′54,2″N 20°05′04,8″E

Polskie i słowackie nazewnictwo Igły w Osterwie pochodzi bezpośrednio od Osterwy, natomiast nazwa niemiecka (Elisenturm) i jej węgierska kalka (Erzisketorony) zostały nadane przez Ernsta Dubkego (pierwszego zdobywcę) na część jego żony.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Ernst Dubke i Johann Franz (senior), 7 lipca 1904 r. – letnie,
• Oskar E. Meyer wraz z żoną, 30 marca 1913 r. – zimowe^[3].