Imelda Marcos

Imelda Romuáldez Marcos (ur. 2 lipca 1929 w Manili) – filipińska polityk, pierwsza dama Filipin (1965–1986), gubernator Regionu Stołecznego Manili (1975–1986), minister ekologii i budownictwa mieszkaniowego (1978–1986). W latach 1995–1998 i 2010–2019 deputowana do Izby Reprezentantów^[1].

Imelda Romuáldez Marcos

Imelda Marcos (1966)
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1929 Manila, Filipiny
Pierwsza dama Filipin
Okres	od 30 grudnia 1965 do 25 lutego 1986
Przynależność polityczna	Partia Nacjonalistyczna
Małżonek	Ferdinand Marcos
Poprzedniczka	Evangelina Macaraeg
Następczyni	Corazon Aquino
Członek Izby Reprezentantów
Okres	od 1995 do 1998
Przynależność polityczna	Partia Nacjonalistyczna
Okres	od 2010 do 2019
Przynależność polityczna	Partia Nacjonalistyczna
Odznaczenia

Ferdinand i Imelda Marcos w 1979 roku

Imelda Romuáldez Marcos w 2006 roku

Żona dyktatora Filipin Ferdinanda Marcosa i matka 17. prezydenta kraju Bongbonga Marcosa^[1].

Życiorys

Była laureatką konkursu piękności Miss Manila i została w 1954 r. żoną filipińskiego polityka Ferdinanda Marcosa. W 1965 r. Marcos został prezydentem Filipin, a od 1974 r. rządził w sposób autokratyczny. W czasie jego rządów Imelda Marcos weszła do kręgów władzy i została mianowana gubernatorem Regionu Stołecznego, ministrem ekologii oraz budownictwa mieszkaniowego.

W czasie choroby Marcosa faktycznie sprawowała władzę nad państwem. W imieniu męża wielokrotnie reprezentowała Filipiny za granicą, między innymi stała na czele delegacji do Moskwy uczestniczących w pogrzebach kolejnych przywódców ZSRR – Leonida Breżniewa (1982), Jurija Andropowa (1984) i Konstantina Czernienko (1985). W 1971 reprezentowała Filipiny na obchodach 2500-lecia Cesarstwa Perskiego, które były jednym z największych w historii zgromadzeń koronowanych głów i przywódców z całego świata. 7 grudnia 1972 roku została ciężko zraniona nożem przez zamachowca.

Po obaleniu rządów klanu Marcosów w 1986 r., Marcosowie schronili się na Hawajach. Słynna stała się wtedy jej ekstrawagancja, a Imelda Marcos stała się sławna z powodu pozostawionej w rezydencji prezydenckiej Malacañan Palace olbrzymiej kolekcji luksusowego obuwia (1006 szt.), 15 płaszczy z norek, 508 długich płaszczy, 888 torebek, 65 parasolek, 71 par okularów przeciwsłonecznych^[2].

Trzy lata po śmierci Marcosa w 1989 r. Imelda Marcos powróciła na Filipiny i wystartowała w wyborach prezydenckich, w których doznała porażki, lecz zdobyła miejsce w Izbie Reprezentantów. W 1998 r. ponownie próbowała, bez skutku, zdobyć fotel prezydencki. Po wygaśnięciu jej immunitetu w 2001 r. została aresztowana i oskarżona o malwersacje finansowe, które miały miejsce za rządów Marcosów, lecz została uniewinniona.

W kwietniu 2010 ukazał się album koncepcyjny „Here Lies Love”^[3] Davida Byrne’a i Fatboy Slima, z udziałem 22 wokalistek, poświęcony osobie Imeldy Marcos.

W latach 2010–2019 ponownie sprawowała funkcję deputowanej do filipińskiej Izby Reprezentantów^[4].

Odznaczenia

W 1978 została odznaczona jako pierwsza Krzyżem Wielkim Gawad Mabini^[5]. Uhonorowana także wojskową komandorią Legii Honorowej w 1972, kobiecym Orderem Gabrieli Silang^[6] i Wielkim Łańcuchem Orderu Serca Złotego w 1965^[7].

Otrzymała też wiele zagranicznych odznaczeń, np.:

• Order Skarbu Korony (Japonia), 1966^[8]
• Order Chula Chom Klao (Syjam), 1968^[9]
• Medal 2500-lecia Imperium Perskiego (Iran), 1971
• Order Zasługi (Zakon Maltański), 1972^[10]
• Order Izabeli Katolickiej (Hiszpania), 1974^[11]
• Medal Koronacyjny Króla Birendry (Nepal), 1975^[12]
• Order 23 Sierpnia (Rumunia), 1975^[13]
• Order Narodowy Zasługi (Gabon), 1976^[14]
• Order Odrodzenia (Jordania), 1976^[15]
• Order Zasługi (Austria)^[16]
• Medal Prezydencki (Korea Południowa)^[16]