Innaba

Innaba (arab. عنابة) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Ramli w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 10 lipca 1948.

Innaba

‏عنابة‎

Państwo	Mandat Palestyny
Dystrykt	Dystrykt Ramli
Wysokość	125 m n.p.m.
Populacja (1945) • liczba ludności	1 420
Data zniszczenia	10 lipca 1948
Powód zniszczenia	atak Sił Obronnych Izraela
Obecnie	Kefar Szemu’el
Położenie na mapie Mandatu Palestyny Innaba
31°54′08″N 34°56′52″E
Strona internetowa

Położenie

Innaba leżała na wschodnim krańcu nadmorskiej równiny Szaron. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 12 857 ha. We wsi mieszkały wówczas 1 420 osoby^[1].

własność gruntów	powierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie	12 244
Żydzi	21
publiczne	592
Razem	12 857

Rodzaj użytkowanych gruntów	Arabowie (hektary)	Żydzi (hektary)
uprawy cytrusów	111	0
uprawy oliwek	573	0
uprawy nawadniane	511	0
uprawy zbóż	10 629	21
nieużytki	1 531	0
zabudowane	54	0

Historia

W czasach panowania rzymskiego istniała tutaj osada nazywana Betoannaba. W okresie panowania Brytyjczyków Innaba była średniej wielkości wsią. We wsi znajdował się jeden meczet. W 1920 utworzono szkołę podstawową dla chłopców, do której w 1945 uczęszczało 168 uczniów^[1].

Na początku I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 wieś zajęły arabskie milicje, które atakowały żydowską komunikację w okolicy. Na samym początku operacji Danny w dniu 10 lipca 1948 wieś zaatakowali izraelscy żołnierze. Po ciężkim starciu z około 200 arabskimi ochotnikami, wieś została zajęta, a jej mieszkańcy zmuszeni do opuszczenia swoich domów. Część z domów wyburzono natychmiast po zdobyciu wioski, natomiast pozostałą część zrównano z ziemią w 1952^[1].

Miejsce obecnie

Na gruntach wioski Innaba powstał w 1950 moszaw Kefar Szemu’el.

Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Innaba: „Część, która wchodzi na teren autostrady Jerozolima-Tel Awiw, kilka kilometrów od opactwa al-Latrun, jest ogrodzona i trudno dostępna. Teren jest pokryty gruzem i porośnięty roślinnością, w tym kaktusami, karłowatymi drzewkami oliwnymi i drzewami cierniowymi sprzed 1948 roku. Widoczne są ruiny domów, pozostałości szkoły i lokalnej siedziby Arabskiej Partii Palestyny. Na cmentarzu zachowały się groby Hasanz Badwan i Ajisha Badwan”^[1].