Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Instytut Techniczny Uzbrojenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remove ads

Instytut Techniczny Uzbrojenia – instytucja naukowo-doświadczalna Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...

W programach badawczych Instytutu Technicznego Uzbrojenia ważną pozycję zajmowały prace i studia nad bronią artyleryjską oraz doświadczenia i próby z amunicją karabinową i działową. Przedmiotem zainteresowań instytutu były też sprawy zamówień części i przyrządów uzbrojenia[1].

Remove ads

Formowanie i zmiany organizacyjne

gen. Józef Leśniewski, szef MSWoj, rozkazem nr 2232 z 24 czerwca 1919 roku powołał Instytut Wojskowo - Techniczny.

"Celem zwiększenia sprawności M.S.W. na polu organizacyjno-administracyjnym, łączy się wszystkie sprawy wojskowe o charakterze czysto przyrodniczo-technicznym i technologicznym w Instytucie Wojskowo-Technicznym.

Instytut ten będzie najwyższym zakładem w kraju dla pielęgnowania i rozwoju wszystkich gałęzi techniki wojennej, dla opracowywania odnośnych zadań i dla rozstrzygania odnośnych zagadnień. Pod tym względem będzie on czynnikiem pomocniczo-doradczym M.S.W. w całej dziedzinie techniki wojennej"

6 marca 1926 r. Departament III MSWoj rozkazem L. dz. 615/tj. Og.Org.Mob przeorganizował Radę Artyleryjską Instytutu w Instytut Badań Artylerii (IBA)

Z dniem 7 kwietnia 1927 Instytut Badań Artylerii został przemianowany na Instytut Badań Materiałów Uzbrojenia. W lipcu 1932 roku komórka instytutu – Centrala Badań Poligonowych zmieniła nazwę na Centrum Badań Balistycznych, a 28 czerwca 1935 Instytut Badań Materiałów Uzbrojenia został przekształcony w Instytut Techniczny Uzbrojenia[1].

Remove ads

Struktura organizacyjna

Struktura w 1926[1]:

Struktura w 1935[1]:

  • sekretariat
  • oddział ogólno-techniczny
  • oddział artylerii
  • oddział broni małokalibrowej
  • oddział chemiczny
  • oddział konstrukcyjny
  • samodzielny referat administracyjny
  • komisja normalizacyjna
  • dział badań pirotechnicznych
  • Centrum Badań Balistycznych
Remove ads

Kadra instytutu

Podsumowanie
Perspektywa
Kierownicy instytutu
Kadra oficerska w 1932 roku[2][c]
  • ppłk uzbr. inż. Stanisław Witkowski – komendant
  • płk uzbr. inż. Gerard Długowski
  • ppłk dr Tadeusz Felsztyn
  • ppłk uzbr. Aleksander Kiek
  • ppłk dypl. inż. Czesław Kunert*
  • ppłk uzbr. inż. Henryk Rakowski*
  • ppłk uzbr. Aleksander Tupaj-Isertinger
  • ppłk uzbr. Wacław Antoni Vorbrodt
  • mjr uzbr. inż. Michał Dembiński
  • mjr uzbr. Witold Karolewski
  • mjr uzbr. Roman Jan Kornella
  • mjr uzbr. inż. Lucjan Marceli Małachowski
  • mjr uzbr. inż. Stanisław Wojciech Mroczkowski*
  • mjr uzbr. Franciszek Ostruszka
  • mjr art. Józef Pyrek
  • mjr uzbr. inż. Józef Sarnecki
  • mjr uzbr. inż. Apolinary Żebrowski
  • kpt. uzbr. Kazimierz Bełdowski
  • kpt. uzbr. inż. Konstanty Borozdin
  • kpt. uzbr. inż. Jan VI Dąbrowski
  • kpt. uzbr. Franciszek Jan Gadowski
  • kpt. uzbr. Romuald Wacław Kamiński
  • kpt. uzbr. Antoni Kowalczewski
  • kpt. uzbr. Roman Wincenty Krajewski
  • kpt. uzbr. Adolf Łojkiewicz
  • kpt. uzbr. inż. Marian Szczepan Mikołajski
  • kpt. uzbr. Bolesław Pietraszewski
  • kpt. uzbr. Edward Rutta
  • kpt. uzbr. inż. Stefan I Szymański
  • kpt. uzbr. Janusz Jan Adolf Ryszard Tomaszewicz
  • kpt. uzbr. inż. Piotr Paweł Wojtczak
  • kpt. uzbr. Józef Zenon Zabłocki
  • kpt. art. Witold Zygmunt Zapaśnik
  • por. uzbr. Stanisław Cywiński
  • por. uzbr. Bronisław Edward Gillern
  • por. art. Konrad Marian Roman Pawikowski
  • por. uzbr. Stanisław Sieczyński
  • por. uzbr. Mieczysław Euzebiusz Sydry
  • por. art. Aleksander Tyszkiewicz
  • por. uzbr. Jerzy Wyhowski
Obsada personalna instytutu w 1939 roku

Pokojowa obsada personalna instytutu w marcu 1939 roku[4][d]:

  • kierownik instytutu – ppłk inż. Andrzej Pomaski
  • zastępca kierownika instytutu – ppłk inż. Lucjan Marceli Małachowski
  • kierownik oddziału ogólno-technicznego – ppłk dr Tadeusz Felsztyn
  • kierownik referatu ewidencyjno-statystycznego – kpt. Karol Wacław Michał Veltze
  • kierownik oddziału artyleryjskiego – ppłk Aleksander Tupaj-Isertingen
  • kierownik działu broni artyleryjskiej – ppłk inż. Stefan I Szymański
  • kierownik referatu dział i trakcji – kpt. inż. Stanisław Karol Jarzębiński
  • referent – kpt. inż. Aleksander Romuald Czekalski
  • kierownik referatu artylerii specjalnej i okopowej – kpt. uzbr. Eugeniusz Bagieński †1940 Katyń[6]
  • kierownik działu amunicji artyleryjskiej – kpt. Mikołaj Tarnowski
  • kierownik referatu amunicji artyleryjskiej – mjr Tadeusz Kuphal
  • referent – kpt. inż. Józef Stanisław Powroźnik
  • kierownik referatu amunicji specjalnej i okopowej – kpt. Edward Łopatto
  • kierownik oddziału broni małokalibrowej – ppłk inż. Tadeusz Edmund Stanisław Łukaszewski
  • kierownik referatu broni maszynowej – mjr inż. Konstanty Borozdin
  • referent – por. Janusz Zgierski
  • kierownik referatu broni ręcznej – mjr Edward Rutta
  • referent – kpt. Zdzisław Tułodziecki
  • kierownik oddziału chemicznego – ppłk Jan I Świderski
  • kierownik laboratorium analizy materiałów wybuchowych – mjr Witold Aleksander Karolewski
  • kierownik laboratorium prochów – mjr inż. Jan VI Dąbrowski
  • kierownik oddziału konstrukcji – mjr Ludwik Bezezowski
Remove ads

Uwagi

  1. Była Artyleryjska Komisja Doświadczalna w Rembertowie[1].
  2. Była Pracownia Chemiczno-Metalograficzna Departamentu III Artylerii w Warszawie[1].
  3. Gwiazdką przy nazwisku oznaczono oficerów przeniesionych w stan spoczynku w 1935 roku[3]
  4. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads