Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Intel Core i7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Intel Core i7
Remove ads

Intel Core i7 (pierwsza generacja) – generacja procesorów firmy Intel oparta na architekturze x86-64, premiera układu miała miejsce 3 listopada 2008 roku. Wykorzystuje ona mikroarchitekturę procesora o nazwie Nehalem. Jest to następca układów Intel Core 2 Duo i Intel Core 2 Quad z rdzeniem Penryn.

Thumb
Procesor Intel Core i7-940 widok od strony odprowadzającej ciepło (od góry)
Thumb
Procesor Intel Core i7-940 (widok od dołu) 1366 pól stykowych złącza LGA1366
Thumb
Ogólny schemat blokowy architektury wewnętrznej

Core i7 wykonywane są w technologiach 45, 32, 22, 14 i 10 nm. Taktowanie rdzeni wynosi do 4 GHz (z Intel® Turbo Boost Technology 4,2 GHz)[1]. Pierwsze procesory z tej serii ukazały się 3 listopada 2008. Mogą one współpracować jedynie z pamięciami DDR3 (w 3 kanałach), a pierwszym chipsetem obsługującym podstawkę LGA 1366 jest X58.

Zamiast magistrali FSB oraz mostka północnego pojawiły się dwie nowe szyny danych – QPI lub DMI,dzięki którym przepływ danych pomiędzy procesorem a chipsetem może wynieść do 25,6 GB/s (QPI). Komunikacja z pamięcią zachodzi przez wbudowany w procesor, kontroler pamięci IMC (Integrated Memory Controller).

Wszystkie procesory z pierwszej generacji Core i7 mają taką samą ilość pamięci cache:

  • po 32 KB pamięci instrukcyjnej L1 i 32 KB pamięci danych L1 na każdy z rdzeni
  • po 256 KB współdzielonej pamięci instrukcyjnej/danych L2 na każdy z rdzeni
  • 8 MB współdzielonej pamięci instrukcyjnej/danych L3 wspólnej dla wszystkich rdzeni

Są wyposażone w najnowsze technologie oszczędzania energii, dzięki którym komputery stacjonarne mogą przechodzić w tryby uśpienia poprzednio dostępne dla notebooków. Udostępniają także nową funkcję zwiększającą wydajność – Nehalem Turbo Boost lub Intel Turbo Boost, która automatycznie zwiększa szybkość taktowania jednego lub kilku rdzeni procesora w przypadku obciążenia, jeśli procesor nie przekroczy swojego TDP. Dzięki niej wydajność procesora zwiększa się (zarówno w aplikacjach jedno jak i wielowątkowych), jednocześnie nie zwiększając poboru prądu w trakcie spoczynku.

Zastosowano technologię Hyper-Threading (wykorzystywanej wcześniej w Pentium 4 i procesorach Xeon), która umożliwia jednoczesne wykonywanie wielu nie kolidujących ze sobą wątków obliczeniowych. Oznacza to, że każdy rdzeń może robić dwie rzeczy naraz, np. czterordzeniowy procesor Core i7 może wykonywać 8 wątków jednocześnie.

Nowością jest również bufor BTB drugiego poziomu, sprowadzający dane do pamięci podręcznej, oraz bufor RSB, zapobiegający błędnemu przewidywaniu pojawiających się w trakcie wykonywania programu instrukcji powrotnych.

Moduły procesora podzielone zostały na dwie grupy: Core (część rdzenia) i Uncore (pozostałe elementy). W obydwu grupach można dodawać lub odejmować elementy zgodnie z potrzebami i wymaganiami rynku.

Remove ads

Modele[2]

Więcej informacji Zastosowanie, Nazwa kodowa ...
Remove ads

Podstawowe cechy pierwszej generacji

Remove ads

Intel Core i7 975 Extreme Edition

Model Core i7 975 Extreme oprócz wysokiego zegara bazowego (3,33 GHz) udostępnia w pełni odblokowany mnożnik oraz zabezpieczenia prądowe, które pozwalają na bezproblemowy overclocking oraz łatwe eksperymenty z procesorem.

Intel Core i7 980X

Początkowo nazywany Core i9, nazwa kodowa Gulftown. W porównaniu z i7-975 ma zwiększoną liczbę rdzeni z 4 do 6 (dzięki technologii Hyper Threading procesor obsługuje 12 wątków), a ilość pamięci cache L3 z 8 do 12 MB. Taktowanie pozostało bez zmian – tak jak w przypadku czterordzeniowego poprzednika zegar rdzenia to 3,33 GHz. Procesor produkowany jest w procesie produkcyjnym 32 nm[3].

Intel Core i7 6700K

W lutym 2016 padł rekord podkręcenia modelu Intel Core i7 6700K wykonanego w technologii Skylake – do 7025,66 MHz[4]

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads