Irena Jurgielewiczowa

Irena Jurgielewiczowa, właśc. Irena Jurgielewicz z domu Drozdowicz (ur. 13 stycznia 1903 w Działoszynie koło Wielunia, zm. 25 maja 2003 w Warszawie)^[1] – powieściopisarka, pedagog, autorka wielu książek dla młodzieży oraz wykładowczyni akademicka.

Irena Jurgielewiczowa

Imię i nazwisko	Irena Jurgielewicz z d. Drozdowicz
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1903 Działoszyn
Data i miejsce śmierci	25 maja 2003 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	powieść
Ważne dzieła
Ten obcy Inna?
Odznaczenia

Tablica pamiątkowa przy ul. Sarbiewskiego 2 w Warszawie

Życiorys

Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W 1928 uzyskała stopień doktora za rozprawę Technika powieści Stefana Żeromskiego. Studiowała także pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej (WWP). Pracę zawodową rozpoczęła jako nauczycielka. W latach 1928–1935 pracowała w Sekcji Oświaty Dorosłych m.st. Warszawy^[2]. W latach 1934–1939 wykładowca w WWP^[2]. Debiutowała w 1933 na łamach czasopisma „Wiedza i Życie” jako eseistka.

W okresie okupacji brała udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim. Była porucznikiem Armii Krajowej ps. Isia^[3]. W czasie powstania warszawskiego przebywała w Oddziale V Komendy Głównej AK w Śródmieściu^[3]. Po powstaniu przebywała w obozie jenieckim Stalag IV B^[3]. Do kraju wróciła w 1946.

W latach 1946–1950 prowadziła wykłady z teorii oświaty dorosłych na Uniwersytecie Warszawskim^[2]. W latach 1950–1954 była kierownikiem literackim Państwowego Teatru Nowej Warszawy^[2]. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Początkowo pisała utwory dla dzieci młodszych – Historia o czterech warszawskich pstroczkach (1948) to jej debiutancka książka. Potem ukazały się m.in.: O chłopcu, który szukał domu (1957), Kajtek, warszawski szpak (1958), Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla (1960).

Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: Niespokojne godziny (1964), Wszystko inaczej (1968), Inna? (1975), Ważne i nieważne (1971), a przede wszystkim Ten obcy (1961). Książka ta została umieszczona w 1964 na Liście Honorowej IBBY i została przetłumaczona na wiele języków.

Jej autobiografia Byłam, byliśmy znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 1998^[4].

Laureatka Orderu Uśmiechu.

Została pochowana na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 139-3-12)^[5][6].

Życie prywatne

Była żoną malarza Mieczysława Jurgielewicza^[2].

Twórczość

• 1948: Historia o czterech warszawskich pstroczkach
• 1948: Warszawa-serce Polski
• 1949: Literatura najłatwiejsza
• 1950: Wiewiórcza mama
• 1951: Osiem lalek i jeden miś (sztuka)
• 1954: KETSIS, Lubiński szczur
• 1957: O chłopcu, który szukał domu
• 1958: Kajtek, warszawski szpak
• 1960: Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla
• 1961: Ten obcy (powieść)
• 1963: Rozbita szyba (opowiadanie)
• 1964: Niespokojne godziny
• 1966: Tort orzechowy (opowiadanie)
• 1968: Wszystko inaczej (powieść obyczajowa)
• 1969: Niebezpieczna przygoda (opowiadanie)
• 1971: Ważne i nieważne
• 1975: Inna? (dalszy ciąg książki Ten obcy; na podstawie tej powieści zrealizowano film)
• 1982: Strategia czekania ISBN 83-06-00818-9
• 1997: Byłam, byliśmy : Wspomnienia ISBN 83-86129-92-1

Upamiętnienie

• Tablica pamiątkowa na budynku przy ul. Sarbiewskiego 2 (od strony parku im. Żołnierzy Żywiciela) na warszawskim Żoliborzu, w którym w latach 1947–2003 mieszkała pisarka^[7].