Iskrzyczyn

Geografia i przyroda

Miejscowość rozłożona jest na zboczach Górki Tarnawa (373 m n.p.m.) na Pogórzu Cieszyńskim. Od strony północnej sąsiaduje z Dębowcem i Simoradzem, od wschodniej z Wilamowicami oraz Międzyświeciem, na południu z Łączką a na zachodzie z Kostkowicami.

Na obszarze miejscowości znajduje się jeden pomnik przyrody – glediczja trójcierniowa (Gleditsia triacanthos) o obwodzie 215 cm i wysokości 23 m i szacunkowym wieku 200 lat^[7].

Remove ads

Historia

Podsumowanie

Perspektywa

Iskrzyczyn to jedna z najstarszych miejscowości na Śląsku Cieszyńskim. Miejscowość została po raz pierwszy wzmiankowana w dokumencie protekcyjnym biskupa wrocławskiego Wawrzyńca z dnia 25 maja 1223 roku wydanym na prośbę księcia opolsko-raciborskiego Kazimierza dla klasztoru premonstrantek w Rybniku, w którym to wymieniono około 30 miejscowości mających im płacić dziesięcinę. Pośród 14 miejscowości kasztelanii cieszyńskiej wymieniony jest również Iskrzyczyn jako Y(I)sc(h)richino^[8]^[9]. Prawdopodobnie wieś ta istniała już jednak wcześniej. Wieś politycznie znajdowała się początkowo w granicach piastowskiego (polskiego) księstwa opolsko-raciborskiego. W 1290 w wyniku trwającego od śmierci księcia Władysława opolskiego w 1281/1282 rozdrobnienia feudalnego tegoż księstwa powstało nowe księstwo cieszyńskie, w granicach którego znalazł się również Iskrzyczyn. Od 1327 księstwo cieszyńskie stanowiło lenno Królestwa Czech, a od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii).

W 1453 miejscowość została zakupiona przez Franciszka z rodu Tschammerów od Jana Frydrychowskiego z Dębowca^[10]. W 1766 właścicielami byli Radoccy.

Pierwszy budynek szkolny w Iskrzyczynie został oddany do użytku w 1898^[11].

Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 59 budynkach w Iskrzyczynie na obszarze 456 hektarów mieszkało 416 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 91,2 os./km². z tego 246 (59,1%) mieszkańców było katolikami, 166 (39,9%) ewangelikami a 4 (1%) wyznawcami judaizmu, 412 (99%) było polskojęzycznymi^[12]. Do 1910 roku obszar wzrósł do 464 hektarów, liczba budynków do 60 a mieszkańców do 430, z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 278 (64,7%) było katolikami, 152 (35,3%) ewangelikami^[13].

Po I wojnie światowej miejscowość jako część Śląska Cieszyńskiego stała się przedmiotem polsko-czechosłowackiego konfliktu granicznego. W 1918 roku na bazie Straży Obywatelskiej miejscowi Polacy utworzyli lokalny oddział Milicji Polskiej Śląska Cieszyńskiego, który podlegał organizacyjnie 14 kompanii w Skoczowie^[14]. Ostatecznie miejscowość znalazła się w 1920 w granicach II Rzeczypospolitej.

W 1934 w Iskrzyczynie zawiązano oddział OSP, który własnej remizy doczekał się w 1947^[15].

Nowy budynek szkolny powstał w latach 1963–1964, z kolei pierwszy budynek szkolny zamieniono na przedszkole^[11].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.

Remove ads

Geografia i przyroda

Historia

Religia

Instytucje społeczne i sportowe

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on