Iwan Hrobelski

Iwan Hrobelskyj, ukr. Іван Гробельський; pol. Jan Hrobelski (ur. 19 stycznia 1859 w Pruchniku, zm. 16 kwietnia 1926 we Lwowie) – greckokatolicki duchowny i polityk ukraiński, poseł do austriackiej Rady Państwa.

Iwan Hrobelski

Іван Гробельський

Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1859 Pruchnik
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1926 Lwów
poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja IX
Okres	od 27 marca 1897 do 29 września 1898
Następca	Stefan Moysa-Rosochacki

Życiorys

Był synem Michała, kuśnierza prowadzącego swój warsztat w Pruchniku w powiecie jarosławskim. Ukończył szkołę ludową w rodzinnej miejscowości a następnie gimnazjum w Przemyślu (1881)^[1] Po otrzymaniu w 1882 otrzymał święceń kapłańskich studiował teologię w Instytucie św. Barbary i na Wydziale Teologii Uniwersytetu Wiedeńskiego, dr teologii (1883)^[2]. Profesor Seminarium Archidiecezjalnego we Lwowie (1884–1887)^[3] oraz adiunkt Wydziału Teologii Uniwersytetu Lwowskiego (1885–1886)^[4]. Profesor teologii pastoralnej w Seminarium Diecezjalnym w Przemyślu (1888)^[5]. Referent konsystorialny w Konsystorzu biskupstwa w Przemyślu (1889–1892)^[6]. członek Komisji Egzaminacyjnej dla nauczycieli i nauczycielek szkół ludowych w Przemyślu (1890–1893)^[7]. Kanonik gremialny (grudzień 1893 – 19 grudnia 1909)^[8] i kustosz (19 grudnia 1908 – 16 kwietnia 1926)^[9] kapituły diecezjalnej w Stanisławowie. Był także radcą i referentem Konsystorza biskupiego w Stanisławowie (1895–1926)^[10].

W latach 1886–1914 członek Rady Nadzorczej Towarzystwa Wzajemnego Kredytu „Dniestr” (Товариство взаємних обезпечень „Дністер“)^[11]. Członek honorowy Towarzystwa „Proświta” (Товариство „Просвіта”)^[12].

Poseł do austriackiej Rady Państwa w IX kadencji (27 marca 1897 – 29 września 1898), z kurii powszechnej w okręgu 14 (Kołomyja-Nadwórna-Bohorodczany-Kossów-Śniatyń)^[13]. Należał do klubu słowiańskich chrześcijańskich narodowców (Der Slavisch christlichnationale Verband)^[14] grupującego posłów greckokatolickich. Po jego rezygnacji z powodów zdrowotnych z mandatu objął go od 25 października 1898 Stefan Moysa-Rosochacki^[15].

Po wybuchu I wojny uciekając przed wojskami rosyjskimi i opiekując się grupą alumnów seminarium duchownego w Stanisławowie przebywał w rzymskokatolickim seminarium archidiecezjalnym w Kromieryżu na Morawach (1914–1915). Powrócił wraz z nimi po odbiciu Stanisławowa przez armię austro-węgierską pod koniec 1915^[16].

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[17].