Iwan Wucow

Iwan Kolew Wucow (ur. 14 grudnia 1939, zm. 18 stycznia 2019^[1]) – bułgarski piłkarz, trener i działacz piłkarski.

Iwan Wucow

Иван Вуцов

Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1939 Gabrowo
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 2019 Sofia
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1957–1959 Botew Płowdiw  ? (?) 1960–1969 Lewski Sofia 214 (4) 1970–1972 Akademik Sofia  ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1962–1966  Bułgaria 24 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1975–1976 Lewski Sofia 1977–1980 Lewski Sofia 1981–1982 Spartak Warna 1982–1986 reprezentacja Bułgarii 1986–1987 Spartak Plewen 1987 Hajduk Split 1989–1990 Sławia Sofia 1989–1991 reprezentacja Bułgarii 1991–1992 Aris FC 1992–1993 Lewski Sofia 1993–1994 Łokomotiw Płowdiw
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

Jako zawodnik występował w Botewie Płowdiw, Lewskim Sofia i Akademiku Sofia. Największe sukcesy odniósł z Lewskim – dwukrotnie zdobył z nim mistrzostwo (w 1965 i 1968 roku) i raz wygrał rozgrywki o Puchar kraju (w 1967 roku).

Był również reprezentantem Bułgarii. W drużynie narodowej rozegrał 24 mecze. Spełnieniem jego kariery reprezentacyjnej był udział w mundialu 1966. Na tym turnieju podopieczni Rudolfa Vytlačila przegrali wszystkie trzy spotkania grupowe (0:2 z Brazylią, 0:3 z Portugalią i 1:3 z Węgrami); Wucow wystąpił we wszystkich od pierwszej do ostatniej minuty.

Kariera szkoleniowa

Niedługo po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Trzykrotnie (1975–1976, 1977–1980 i 1992–1993) był trenerem Lewskiego Sofia, z którym zdobył po dwa mistrzostwa (1979 i 1993) i Puchary Bułgarii (1976 i 1979).

Ponadto pracował w innych klubach bułgarskich (Spartak Warna, Spartak Plewen, Sławia Sofia, Łokomotiw Płowdiw), a także za granicą. W chorwackim Hajduku Split, gdzie przebywał pod koniec lat 80., odkrył talent Alena Bokšicia.

W tej samej dekadzie dwa razy (1982–1986 i 1989–1991) prowadził reprezentację Bułgarii. Pierwsza kadencja okraszona została awansem do mundialu 1986; w eliminacjach drużyna pokonała m.in. NRD i Jugosławę. Na samym turnieju Bułgarzy po raz pierwszy w historii awansowali z grupy (mimo iż nie wygrali ani jednego spotkania). Dopiero w 1/8 finału przegrali z Meksykiem, a Wucow złożył dymisję.

Po raz drugi został opiekunem drużyny narodowej pod koniec 1988 roku, kiedy po słabym początku eliminacji do mundialu 1990 odszedł Boris Angełow. Wucow dokończył przegrane kwalifikacji i rozpoczął przygotowania do kolejnych, do Euro 1992. Jednak pod jego kierunkiem Bułgarzy potrafili wygrać tylko jedno spotkanie (3:0 z Rumunią), dodatkowo kilku młodych liderów (Borisław Michajłow, Ljubosław Penew i Christo Stoiczkow) zarzuciło selekcjonerowi niekompetencję i w efekcie wszyscy zostali wykluczeni z kadry. Do problemów selekcjonera doszła jego dyskwalifikacja (na trzy lata) po tym, jak w spotkaniu eliminacji do Euro ze Szkocją (1:1), zachowywał się agresywnie wobec sędziego^[2]. Po meczu eliminacyjnym ze Szwajcarią (2:3, chociaż do '88 minuty Bułgarzy prowadzili 2:1) Wucow rozstał się z reprezentacją.

Kariera działacza

W połowie lat 90. poświęcił się działalności w Bułgarskim Związku Piłki Nożnej. Przez wiele lat był sekretarzem generalnym i najbliższym współpracownikiem kontrowersyjnego szefa BFS Iwana Sławkowa. Dziennikarze wielokrotnie zarzucali mu zbytnią ingerencję przy powołaniach do kadry i wyborze meczowej jedenastki. Niektórzy piłkarze (np. Danieł Borimirow) twierdzili nawet, że aby zagrać w kadrze, trzeba dać sekretarzowi Wucowowi łapówkę^[3].

Pod koniec 2005, po ustąpieniu Sławkowa, Wucow przeszedł na emeryturę.

Jest ojcem trenera piłkarskiego Welisława Wucowa.