Izabela Wilczyńska-Szalawska

Izabela Wilczyńska-Szalawska właśc. Wilczyńska (ur. 4 września 1920 w Warszawie, zm. 20 listopada 2012 w Piasecznie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Izabela Wilczyńska-Szalawska

Izabela Wilczyńska (1957)
Imię i nazwisko	Izabela Wilczyńska
Data i miejsce urodzenia	4 września 1920 Warszawa
Data i miejsce śmierci	20 listopada 2012 Piaseczno
Zawód	aktorka
Odznaczenia

Grób Izabeli Wilczyńskiej-Szalawskiej na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

Urodziła się w rodzinie Wiktora i Anny z Ryhasiewiczów, była siostrą Andrzeja i Jana. Razem z rodziną przeniosła się do Grodna, gdzie ukończyła Gimnazjum im. Emilii Plater. Należała do wielu organizacji młodzieżowych, m.in. do harcerstwa i Przysposobienia Wojskowego Kobiet^[1].

W czasie II wojny światowej pracowała jako kelnerka w restauracji „Soldatenheim” w Grodnie, od 1942 roku była żołnierzem Armii Krajowej, po przeniesieniu do Warszawy w 1944 roku - w Zgrupowaniu „Leśnik” - 1. kompania, uczestniczyła w powstaniu warszawskim^[1] jako sanitariuszka ps. „Iza”, „Plater”^[2].

Po wojnie absolwentka Studio Iwo Galla w Gdyni, w latach 1946–1948 była adeptką w Teatrze Wybrzeże w Gdyni. Na scenie debiutowała 20 listopada 1946 roku. Następnie występowała w teatrach: Polskim w Warszawie (1948–1949, 1950–1956), Miejskich Dramatycznych w Krakowie (1949–1950), Powszechnym w Warszawie (1956–1959, 1975–1981), Ateneum w Warszawie (1959–1965)^[3]. W latach 1965–1975 występowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Od 1975 do 1981 roku ponownie w warszawskim Teatrze Powszechnym^[1]. W latach 1958–1973 występowała w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia^[4].

Życie prywatne

Była dwukrotnie zamężna. Po raz pierwszy, od 1947 roku z Bronisławem Trońskim, a po rozwodzie w 1963 roku z Andrzejem Szalawskim. Z pierwszego związku pochodzi syn Marcin, aktor.

Zmarła 20 listopada 2012 roku w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich, pochowana 3 grudnia 2012 roku na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 256-1-20)^[5][6].

Filmografia

• 1982: Zmartwychwstanie Jana Wióro
• 1988: Oszołomienie
• 1989: Po własnym pogrzebie jako Janina Kalinowska
• 1989: Kanclerz (odc. 2)

Źródło: Filmpolski.pl^[3].

Spektakle Teatru Tv

• 1958: Okazja jako Dziennikarka
• 1960: Cud z chlebem
• 1960: Czechow
• 1963: Proces z Liege
• 1972: Dlaczego mnie budzą jako Marieke Vos
• 1972: Niedźwiedź
• 1974: Nadzieja jako Saartowa
• 1986: Spiskowcy jako Dozorczyni

Źródło: Filmpolski.pl^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami^[1]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[7]
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (28 sierpnia 2007)^[8]