Język staroruski

Język staroruski (star. rus. рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ, translit. rusĭskŭ językŭ, zwany także językiem wschodniosłowiańskim) – język wschodniosłowiański używany od X do XV wieku, protoplasta współczesnych języków: białoruskiego, rusińskiego, ukraińskiego i rosyjskiego. Zapisywany pierwotnie alfabetem cyrylicznym, jednak w związku ze specyfiką języka staroruskiego i jego odmiennością od języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, dużo rzadziej stosowano litery: Ѣ, Ҁ (koppa) i jusy (Ѧ, Ѫ, Ѩ i Ѭ). Zabytki piśmiennicze w głagolicy występują rzadko, często reprezentując zachodniosłowiańskie naleciałości.

• 
  Kształtowanie się języka staroruskiego w Ruskich dzielnicach XII wieku.
• 
  Ruś i język ruski pod koniec XIV wieku.
• 
  Rękopis staroruski z XI wieku.
• 
  Najstarszy zachowany napis w języku staroruskim.

Kontrola autorytatywna (język wymarły):

• GND: 4142091-3
• BNCF: 172
• NKC: ph126052
• J9U: 987007548532105171
• LNB: 000063267

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: topic/Old-Russian
• БРЭ: 2631460
• ЕСУ: 23350

рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ

Pismo/alfabet	cyrylica, głagolica
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki bałtosłowiańskie Języki słowiańskie Języki wschodniosłowiańskie Język staroruski
Status oficjalny
UNESCO	6 wymarły↗
Kody języka
ISO 639-3	orv
IETF	orv
Glottolog	oldr1238
GOST 7.75–97	дрр 188
Linguist List	orv
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

W Inkubatorze znajduje się testowa wersja Wikipedii w języku staroruskim