Jan Adolf Hertz

Jan Adolf Hertz (ur. 9 lutego 1878 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 1943 w Śródborowie^[1]) – polski publicysta, dramaturg, poeta, krytyk teatralny i tłumacz.

Jan Adolf Hertz

Jan Adolf Hertz na Balu Związku Autorów Dramatycznych w Hotelu Europejskim w Warszawie, 1929
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1878 Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	1943 Śródborów
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	dramaturg, publicysta, poeta, krytyk teatralny i tłumacz
Ważne dzieła
Młody las Książę Józef Poniatowski

Grób Jana Adolfa Hertza na warszawskim cmentarzu Powązkowskim

Absolwent gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim.

Jako dziennikarz publikował m.in. w „Przeglądzie Tygodniowym”, „Niwie” i „Rozwoju”. Pierwszy tomik wierszy, zatytułowany Z teki wrażeń wydał w 1901 roku. Pierwszy sukces teatralny odniósł komedią U źródła cnót z 1910 roku. Do jego najpopularniejszych dzieł dramaturgicznych należą Książę Józef Poniatowski (1917) i Podróż poślubna pana dyrektora (1931).

Z utworów największy sukces odniósł Młody las (1916), sztuka oparta na prawdziwych wydarzeniach ze strajku szkolnego 1905 roku, który odbył się w gimnazjum piotrkowskim. Entuzjastycznie przyjęta przez krytyków, została zekranizowana przez Józefa Lejtesa w 1934.

Zmarł śmiercią samobójczą, gdy podczas II wojny światowej został aresztowany przez niemieckie gestapo^[2].

Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 205–IV–1)^[3].

Twórczość (wybór)

• A teraz co?, 1904
• U źródła cnót, 1910 (komedia)
• Młody las, 1916
• Książę Józef Poniatowski, 1917
• Podróż poślubna pana dyrektora, 1931
• Przebudzenie
• Z teki wrażeń
• Związek dusz
• Cisza wieczorna